อันมีดหอกดาบนั้น........มีคม
หาต่างจากคารม...........ผ่านลิ้นกล่าวดีเปรียบยาขม.......หายเจ็บ ใจนา
กล่าวเสียดอาจหมดสิ้น..ก่อเชื้อไฟผลาญฯ
บัณฑิตควรเปี่ยมด้วย......คุณธรรม
รู้คิดรู้หลักจำ.................จิตรู้
ครองสติอย่าถลำ..........ตามถ่อย กันเฮย
เก็บทรัพย์ปัญญาสู้.......เปิดใช้ยามควรฯ
แย้งขัดย่อมขัดแย้ง.........คนพาล
แลชัดทุกสิ่งกาล............มากร้าย
นิ่งเสียอย่ารำคาญ.........ยั่วจิต ตามนา
ทางออกบทสุดท้าย......สงบแท้โดยธรรมฯ
หอกดาบของมีคม.....จะขื่นขมใช้ผิดทาง
เหมือนเรือที่คนจ้าง..จะอับปรางพายไม่เป็น
คารมที่ผ่านลิ้น........อาจหมดสิ้นพาทุกข์เข็ญ
กล่าวดีวาจาเย็น......ย่อมดับร้อนพาผ่อนคลาย
กล่าวเสียดจะพาเสีย.....ไฟโลมลียย่อมเสียหาย
น้ำท่วมทุ่งกระจาย..... พาย่อยยับเกินดับทัน
บัณฑิตมีความรู้......ย่อมเป็นผู้คิดสร้างสรร
เปิดทรัพย์ปัญญาธรรม์....นำมาใช้ในยามควร
แย้งขัดย่อมขัดแย้ง......ไม่ปัดแกว่งให้ลมหวน
นิ่งเสียอย่าเเปรปรวน.....เดินตามถ่อยจะถ่อยตาม
ทางออกบทสุดท้าย....มิตรสหายตั้งหลักสาม
ปัญญา เมตตางาม....เป็นผู้กล้าพาพ้นภัย
๑ แก้วประภัสสร ๑
๑๘ สิงหาคม ๒๕๕๖
อันมีดหอกดาบนั้น........มีคม หาต่างจากคารม...........ผ่านลิ้นกล่าวดีเปรียบยาขม.......หายเจ็บ ใจนากล่าวเสียดอาจหมดสิ้น..ก่อเชื้อไฟผลาญฯบัณฑิตควรเปี่ยมด้วย......คุณธรรมรู้คิดรู้หลักจำ.................จิตรู้ครองสติอย่าถลำ..........ตามถ่อย กันเฮยเก็บทรัพย์ปัญญาสู้.......เปิดใช้ยามควรฯแย้งขัดย่อมขัดแย้ง.........คนพาล แลชัดทุกสิ่งกาล............มากร้ายนิ่งเสียอย่ารำคาญ.........ยั่วจิต ตามนาทางออกบทสุดท้าย......สงบแท้โดยธรรมฯหอกดาบของมีคม.....จะขื่นขมใช้ผิดทางเหมือนเรือที่คนจ้าง..จะอับปรางพายไม่เป็นคารมที่ผ่านลิ้น........อาจหมดสิ้นพาทุกข์เข็ญกล่าวดีวาจาเย็น......ย่อมดับร้อนพาผ่อนคลายกล่าวเสียดจะพาเสีย.....ไฟโลมลียย่อมเสียหายน้ำท่วมทุ่งกระจาย..... พาย่อยยับเกินดับทันบัณฑิตมีความรู้......ย่อมเป็นผู้คิดสร้างสรรเปิดทรัพย์ปัญญาธรรม์....นำมาใช้ในยามควรแย้งขัดย่อมขัดแย้ง......ไม่ปัดแกว่งให้ลมหวน นิ่งเสียอย่าเเปรปรวน.....เดินตามถ่อยจะถ่อยตามทางออกบทสุดท้าย....มิตรสหายตั้งหลักสามปัญญา เมตตางาม....เป็นผู้กล้าพาพ้นภัย๑ แก้วประภัสสร ๑๑๘ สิงหาคม ๒๕๕๖
แก้วประภัสสร 18 ส.ค. 2556 17:47 น. - ID 147620 
1865
12
4
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
