Because...
แมงกุ๊ดจี่
หากจะนับรอยโศกวิโยคจิต
หว่างชีวิตผลิกผันกับหวั่นไหว
มีพลาดผิดหลายคราวมายาวไกล
อีกเมื่อไหร่? พบสุขความทุกข์จาง...
ทำอย่างไร? จึงปรากฎเรื่องสดใส
หรือมีใคร?...นำพาพบฟ้าสาง
เถอะสักครั้งบรรเทาทุกข์เบาบาง
ปลีกหนทางหวั่นไหวไกลวังวน...
อยากปลงใจแน่จริงทุกสิ่งนั้น
วิตกพรั่น...ยอมรับว่าสับสน
เหลียวทางใดมันฝืดพามืดมน
หวังผ่านพ้น...วัฏฏะห้วงชะตา...
ทุกสิ่งล้วนเป็นไปตามไตรลักษณ์
ควรตระหนัก...รอยกรรมธรรมดา
ความเกิด-ดับวนเวียนกงเกวียนพา-
เมื่อถึงครา...ให้ผลรับทนไป...
เพราะวันนี้...ที่เห็นและเป็นอยู่
มิอาจรู้...อนาคตปรากฎใด
ทุกรอยก้าวซ่อนเจ็บหนาวเหน็บใน
ทนข่มไว้...ให้ลึกแม้นึกกลัว...
อย่าถามว่าเรื่องราวเป็นอย่างไร?
เรื่องมันไม่ได้ยืดยาว แต่เล่าอย่างไรก็ไม่จบ...
เพราะรัก...ทำให้กลัวงั่นรึ? ไม่จริงหรอก...
Would you ever let me down?
I'm worry so worry that you'll let me down.
แมงกุ๊ดจี่ 17 ส.ค. 2556 20:18 น. - ID 147619 
4255
18
6
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
