หากฉันห่างหายไปไร้งานเขียน
เลิกวนเวียนสารบบศพอักษร
ไม่ติดต่อกับใครในบ้านกลอน
สโมสรกิจใดไม่นำพา
จะมีใครไหนหนอพอคิดถึง
ที่ซาบซึ้งกลกลอนอ้อนเสน่หา
ที่เคารพนบนอบมอบศรัทธา
ที่สัญญาสัมพันธ์คงมั่นไป
ที่อ้างอิงจริงแท้แม่ทูนหัว
พวกเมามัวเมียเผลอละเมอใส่
เปรยแต่รักรักมากจากห้วงใจ
พ่อปลาไหลทั้งเพเล่ห์นักกลอน
ที่เคยหยอกเย้าแหย่แก้กลอนขำ
บางทีคำขบคิดจนจิตหลอน
คงเหมือนร่วมเรียนรู้คู่สัญจร
โลกอักษรเพื่อนกวีมีมากมาย
แต่ ! ..
.......
.....
....
...
..
หากฉันห่างหายไปไร้งานเขียน
ใช่จิตเพี้ยนเพ้อพร่ำย้ำสหาย
ใช่ว่าฉันยืนยันวันวางวาย
เขียนส่งท้ายทำนองเรียกร้องกัน
จะมีใครไหนหนอพอคิดถึง
เพียงคนหนึ่งที่มอบคำปลอบขวัญ
ต่อให้นานแสนนานกาลนิรันดร์
สำหรับฉันคงปลื้มมิลืมเลือน