๏ ลั่นทม๚ะ๛
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ ลั่นทมร่วงดอกหล่นเกลื่อนบนพื้น
ในยามคืนมืดดำฟ้าฉ่ำฝน
ดอกซีดเซียวบอบบางทอดวางตน
กลีบสีหม่นหมดงามเมื่อยามวาย
เคยเบ่งบานชูดอกลมหยอกล้อ
ผึ้งพนอรุมเร้าทุกเช้าสาย
ดอมดมกลิ่นทั่วร่างสรรพางค์กาย
แล้วลับหายเหินห่างเหมือนอย่างเคย
ปล่อยลั่นทมเศร้าสร้อยละห้อยหา
หลายเวลานานเนิ่นคล้ายเมินเฉย
ผึ้งมิคืนย้อนมาสักคราเลย
มีเพียงลมรำเพยดั่งเผยนัย
ว่าเขาคงมิคืนมาชื่นแก้ม
ผ่านคืนแรมวันลับกับสมัย
เฝ้าคิดถึงภุมรามีค่าใด??
เขาจากไกลหายสิ้นมิยินยล
ความหอมหวานหมดแล้วมิแคล้วหมอง
คือครรลองแห่งธรรมตอกย้ำผล
ถ้วนทุกสิ่งแปรเปลี่ยนและเวียนวน
มิว่าคนฤๅผึ้ง..คือหนึ่งการณ์
ลั่นทมเอยดอกหล่นเกลื่อนบนพื้น
ยามค่ำคืนแสนเศร้าเกินเล่าขาน
ลมรำเพยเลือนหายกับสายธาร
ปล่อยลั่นทมร้าวราน..กับวารเวลา๚ะ๛
บินเดี่ยวหมื่นลี้ 30 มิ.ย. 2556 10:23 น. - ID 147419 
4270
8
4
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
