เกี่ยวอักษรกลอนคำกำตะขอ
มาเรียงรอ ความหมายขยายใส่
ห่ออารมณ์ห่มรักมาพักใจ
ผูกโยงใย...สายจิตมิตรไมตรี
เก็บอักษรลอยคว้างอยู่กลางฟ้า
ใส่ตระกร้า ใบเก่า ของเรานี้
เรียงร้อยคำจำจดพจน์วจี
ต่อวลีปรุงรสเป็นบทกลอน
ฉวยเอา “รัก”และ“ยิ้ม”มาพิมพ์เล่น
สระเด่น เสริมลักษณ์แหล่งอักษร
ปะติดต่อ เติมแต่ง แบ่งปันพร
จับโยนย้อน ขึ้นฟ้า นภาคืน
เมื่อมิตรมองท้องฟ้าทุกคราพบ
มิรู้จบ พรฟ้า ระดาดื่น
หากมีวันใดเจ็บเก็บกล้ำกลืน
เกี่ยวถ้อยใจ หยัดยืนขึ้นเบิกบาน
ปล่อยถ้อยคำล่องลอยคอยคนคว้า
ด้วยแรงรักศรัทธา...อธิษฐาน
ระเรื่อแรงแสงดาว ราวสัญญาณ
จากบทกานท์แห่งกลอนย้อนคำนึง
เกี่ยวอักษรกลอนคำกำตะขอ
กระพริบรอข้อความยามคิดถึง
หากเธอเหงาเศร้าทุกข์เหมือนถูกตรึง
ดาวกลุ่มหนึ่งยังคอยลอยที่เดิม