๏ทางผู้พ่าย ๚ะ๛
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ ม่านเทาหม่นขึงคาครอบฟ้ากว้าง
จากยามสางคล้อยบ่ายเข้ากรายหน
ร้างดวงวันเรื่อเรืองจากเบื้องบน
เพียงหยาดฝนโปรยหยดรินรดพง
ฤๅสิ้นแล้วดวงสูรย์จำรุญวัฏ
เคยป้องปัดอนธการที่ผ่านหลง
เข้าครองคาบทิวาคลุมป่าดง
ด้วยแสงส่งจากสรวงอาบทรวงดิน
บัดนี้เพียงม่านมัวทุกชั่วคาบ
โลมไล้ทาบทิศทางหว่างลำสินธุ์
อีกแทรกซอนแอบอำครอบงำจินต์
ของคนสิ้นทางเถินจักเดินตาม-
หัวใจของผู้แพ้กระแสโศก
ที่ฝากโลกเก็บกำทุกคำถาม
ปลดปล่อยวางภาระ..นิรนาม
เพื่อจักข้ามความพ่ายกลางสายกาล
เผชิญหน้ามืดดำทุกย่ำย่าง
แม้นเถินทางกว้างกว่ามหาศาล
กลับย่างย่ำรอยเก่าอยู่เนานาน
มิพ้นผ่านมืดดำแทบจำนน
ม่านหม่นเทายังครองทั่วท้องฟ้า
คล้ายบังตาเลือนแหล่งทุกแห่งหน
ฤๅหมายกักกุมขังในวังวน
มิให้พ้นมืดบอดตลอดไป
แม้นม่านหม่นยังครองทั่วท้องฟ้า
คล้ายบังตาเลือนแสงแหล่งไสว
คนแพ้พ่ายยังหวังและตั้งใจ
จักก้าวไกลผ่านพ้น...อนธการ๚ะ๛