เพราะรักจึงวางใจ
แม้อยู่ไกลก็ศรัทธา
วันนี้ฉันเหนือยล้า
หมดแรงขาจะ้ก้าวเดิน
งานยุ่งอีตุงนัง
ไร้พลังดูขัดเขิน
รอวันหวังเพลิดเพลิน
มาจำเริญและเบิกบาน
เข้าบ้านก็ลำบาก
ทำไมยากเหลือประมาณ
รหัสก็บอกขาน
ยังมา่วานส่งอีเมล์
พิมพ์แล้วก็พิมพ์อีก
จนเล็บฉีกใจเลยเขว
เหมือนเพลิงจะหมดเปลว
ปล่อยให้ดับกับตะวัน
สิ้นแสงแรงก็อ่อน
ล้มตัวนอนก็ร้ายฝัน-
ว่ามือกดแป้นพลัน
ฝากคิดถึงซึ่ง..เพื่อนกลอน
แก้วประภัสสร งามงอน อรชนคนเดิม ^_^