แรงพายุโหมกระหน่ำทำไม้ไหวทั้งกิ่งใบหักขาดน่าหวาดเสียวหมู่อ้อแขมหมุนวนอวดต้นเรียวคล้ายมิเหลียวเห็นพายุที่ดุดันคงชินชากับแรงลม เฝ้าโหมใส่ค่อยปรับปรุงต้นใบไม่ไหวหวั่นลมจะแรงไม่เห็นเป็นสำคัญเพราะอ้อนั้นต้องเจอเสมอมามิอาจหลบหรือเลี่ยงจำเสี่ยงสู้รู้ทั้งรู้ว่ากำลังยังอ่อนล้าจึงผลัดผ่อนอ่อนให้ในทุกคราลมเจ้าขาวานอย่าแกล้งพัดแรงไปปล่อยให้เราขึ้นงามตามตลิ่งไว้พึ่งพิงเมื่อพังยังกันได้จะขุดรากถอนโคนบ่นไปใยแผ่นดินไหนย่อมมีอ้อคอยล้อลม
บุญพร้อม 4 มิ.ย. 2556 15:56 น. - ID 147261 
1338
10
4
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
