ตะวันแสนเมื่อยล้าดวงจันทราตื่นจากฝันเมฆขาวเปลี่ยนสีพลันนภานั้นเริ่มมืดลงสีดำเริ่มค้ำฟ้าน้ำค้างคายอดกาหลงรักเอ๋ยยังมั่นคงมิน้อยลงมีแก่กันสุขใจใครจะรู้ได้เคียงคู่ดูสุขสันต์รอยยิ้มเธอแบ่งปันทุกข์ของฉันเธอดูแลยามใดได้มองดาวใจเหินหาวราวดวงแขยึดมั่นไม่ผันแปรคือรักแท้ที่รอคอย