ขออำไพคุณหนุ่มสาวคราวหลานลูก
ที่ลุงผูกอักษรเป็นกลอนสาร
เพราะอยู่ยง ปลงได้ คงไม่นาน
จะเขียนอ่านเรื่องรักชักอายใจ
ได้แต่พล่ามคำฝากหลากข้อคิด
หวังในจิตผ่อนกรรมที่ทำไว้
ถึงจะอ่อนเรื่องเขียนก็เพียรไป
ก็ด้วยใจมันรักอยากจะทำ
เลือกเอาที่ดีมีประโยชน์
ที่เป็นโทษเหลือไว้ให้คนพร่ำ
ใช้เป็นข้อกำหนดไว้จดจำ
ว่าจะทำต้องชัดและจัดเจน
ขยับมาอีกนิดเพื่อชิดใกล้
แล้วจะได้คนแก่ไว้แหย่เล่น
แหย่ยังไงก็ได้ถ้าแหย่เป็น
จะได้เห็นของฝากแน่ไว้แก้---จน