เงียบงันในวันเหงาฟ้าหม่นเทาสิ้นแสงสีก่อนมีกลับไม่มีหลงรูปรอยพลอยรำพึงไขว่คว้าเป็นเจ้าของได้ครอบครองเพียงคิดถึงกระหยิ่มเพราะดื้อดึงเลยร้อนรุ่มหลงระเริงมิเคยสมปรารถนามารมายาลวงจนเหลิงหลอกล่อขวัญกระเจิงไม่ฟังใครคอยประวิงสุดท้ายที่หมายมั่นทางสู่ฝันคงยากยิ่งมิอาจจะช่วงชิงด้วยไม่เหลือแม้เยื่่อใยราตรีที่เนิ่นนานรัตติกาลทำหวั่นไหวนับวันจะห่างไกลคนทรมานรอกาลเยือนเงียบงันในวันเหงาเหลือเพียงเงาอยู่เป็นเพื่อนชีวิตที่บิดเบือนไม่เที่ยงแท้นั่นแหละจริง!
เ ที ย น ห ย ด 8 ต.ค. 2556 14:01 น. - ID 147042 
2575
29
8
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
