ฉันนั่งมองรูปเธอ แล้วร้องไห้กับรูปเธอ ฉันอ่านจดหมายฉบับเก่าของเธอ น้ำตาของฉัน..หบดลงบนจดหมาย .. ฉันรีบกรีดมันทิ้งไป ฉันไม่อยากให้ตัวหนังสือของเธอ ... เปื้อนรอยน้ำตาของฉัน ฉันค่อยๆ กวาดสายตา ลงบนตัวอักษร ทีละตัว - - ทีละตัว ค่อยๆ ซึมซับความเป็นเธอ ที่ฉันเคยรู้จัก ตอนนี้ วันนี้ ฉันทำได้แค่นั้น ทำได้แค่ใช้มือของฉัน สัมผัสรูปของเธอ.. ..จดหมายของเธอ อย่างแผ่วเบา ฉันไม่อยากเห็นมันเจ็บ เจ็บเหมือนที่ฉันเจ็บอยู่ตอนนี้ เพราะว่า. . ฉันรักเธอเหลือเกิน ฉันไม่อยากเห็นเธอเจ็บ ฉันไม่อยากให้ทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นเธอ..ต้องเจ็บ นาฬิกาสีเหลือง ข้างๆ เก้าอี้ของฉัน ยังคงเดินต่อไปเรื่อยๆ ทำหน้าที่ของมันอย่างมั่นคง ตราบใดที่ถ่านเล็กๆ ในนั้นยังมีพลัง ส่วนฉัน - - ฉันยังอยู่ตรงนี้ รักเธอ รอเธอ อย่างมั่นคงเช่นกัน นานเท่านาน ตราบเท่าที่หัวใจของฉัน.. ยังเต้น . . เป็นเสียงเธอ . .. เธอ .. . . . เพียงแค่คนเดียว 6 พฤษภาคม 2545 23.36 น.
7 พฤษภาคม 2545 09:45 น. - comment id 48114
เหงาหรือจ๊ะ ไม่อยากให้เธอต้องเจ็บ ไม่อยากให้เธอต้องมีน้ำตา อยากให้น้องคนนี้ของพี่รู้ว่า หนึ่งหยดหยาดน้ำตา พี่จะเช็ดให้ ด้วยใจที่มี
7 พฤษภาคม 2545 10:45 น. - comment id 48128
อืมนะ .. เดี๋ยวก็เช้าแล้ว ไม่มีคืนไหนที่เป็นนิรันดร์หรอก วันพุธ เช้า เราจะไปเสม็ดล่ะ หนีไปคุยกับตัวเอง..
7 พฤษภาคม 2545 10:56 น. - comment id 48136
เศร้าจังค่ะ...
7 พฤษภาคม 2545 19:44 น. - comment id 48189
พี่เจี๊ยบสู้ๆ บอกให้หวานสู้ พี่เจี๊ยบก็ต้องสู้น๊า อิอิ ^^
7 พฤษภาคม 2545 20:58 น. - comment id 48201
มีอีกหลายคนที่ต้องเคยรู้สึกอย่างนี้...อยากเอาใจช่วยจ้ะ
8 พฤษภาคม 2545 00:30 น. - comment id 48254
เศร้าจังเลย