ลองลองแกล้ง โกธา หน้ากระจก
ต้องตระหนก นี่ใคร ไม่ใช่ฉัน
หน้าตาเหมือน ดังท้าว กุมภกรรฐ์
ตอนประจัน พลลิง ชิงสีดา
ช่างน่าเกลียด จริงตู ดูไม่ได้
เปลี่ยนหน้าใหม่ เหมือนปลง คงเข้าท่า
ยิ่งเป็นเหมือน คนป่วย รวยโรคา
ยากเยียวยา ให้ชื่น ระรื่นใจ
หันหน้ามา ยิ้มบ้าง เอาอย่างเท่ห์
ผลออกมา ตาเหล่ เก๋ไม่ได้
โอ้แล้วนี่ ฝืนคลำ ไปทำไม
ต้องกลับไป เหมือนเก่า ที่เราเป็น
ตัวของตัว นั่นแท้ แน่นอนนัก
คนที่รัก ย่อมกราย หมายให้เห็น
ที่ลางเลือน มีบ้าง ต่างกฎเกณฑ์
ข้อยกเว้น มีอยู่ รู้กันดี