แ พ้ ใ จ เ ธ อ
รการต์
แ พ้ ใ จ เ ธ อ
๏ ขอยอมเป็นผู้แพ้ตั้งแต่แรก
ดีกว่าแทรกกลางใจแบบไร้ค่า
เพียงแค่เสี้ยวเกี่ยวใจให้กันมา
ถูกลักพาดูแลก็แค่นั้น
ศักดิ์ก็คงธุลีไม่มีเท่า
เศษรักเก่ารองรับสำหรับฉัน
เธอสร้างบทย่อหน้าสารพัน
ก็เชิญเธอสร้างฝันเหมือนวันพบ
ไมตรีที่เยื่อใยเหลือไว้สร้าง
คงแตกต่างห่างไกลในวันจบ
ตาที่นองน้ำจึงเจิ่งทำนบ
เป็นคราบจางไหลกลบ ทบทวี
เมื่อหัวใจไร้ค่าราคาแล้ว
ลมที่แผ่ว คงหายใจได้เต็มที่
เถอะจงสร้างทางฝันแต่วันนี้
ฉันยินดีและพร้อมจะยอมรับ
แต่หากทางที่เธอพร่ำเพ้อหา
สมมุติว่าเลิศลอยอย่าถอยกลับ
ขอเธอจง ผงาดเชยอย่าเลยลับ
ถลาปีกประดับอย่าอัปรา
ฉันยอมเป็นผู้แพ้ตั้งแต่แรก
คงไม่แปลกกับหัวใจเมื่อไร้ค่า
น้ำที่กลั่นหยดเนาสองเบ้าตา
รู้เถิดว่าเพียงแค่ แพ้ใจเธอ ๚ะ๛
รการต์