แม้จะเพียรทำดีกี่หมื่นครั้ง แต่เหมือนยังมีมารผ่านมาหา มาทักทายเสมือนญาติมิขาดลา ดั่งคีตาบรรเลงบทเพลงกรรม เหมือนตกอยู่ท่ามกลางสนามรบ ต้องคอยหลบหลีกเลี่ยงก่อนเพลี่ยงพล้ำ ถึงบางคราวหนาวเหน็บเจ็บระกำ ทุกคืนค่ำย้ำเสมอเธอต้องทน ถึงหน่วงหนักเท่าใดอย่าได้ท้อ เล่นจิ๊กซอยังผ่านกันทุกหน เพียงความทุกข์ทักทายคล้ายเพื่อนตน คงผ่านพ้นตามกาลไม่นานวัน ****แก้วประภัสสร*****