ใครหลายคนเหม่อมองเส้นขอบฟ้า อาจโหยหาบอกว่าอยากไปถึง ณ ฝั่งฝันถามทวงห้วงคำนึง ถ้อยรำพึงรำพันของวันคอย ใครเคยข้ามเขตแดนอันแสนไกล บอกได้ไหมสุขเศร้าหรือเหงาหงอย มีคนทิ้งทุกข์ตรมถมร่องรอย หรืออ่านกลอนดอกสร้อยร้อยคมคำ เห็นเมฆบางระบายเป็นสายเส้น ขอบเขาเน้นประหนึ่งดึงฟ้าต่ำ ดอกไม้คงบันเทิงเริงระบำ เล้าโลมคำพรอดพร่ำลมรำเพย เส้นขอบฟ้ากั้นใจหรือไกลตา คอยคนกล้ากลับมาเล่าเฉลย ว่าพบความอบอุ่นซึ่งคุ้ยเคย หรือยินคำหยันเย้ยและเฉยชา
11 มีนาคม 2556 17:16 น. - comment id 1159849
คอยนานไหมคะ
11 มีนาคม 2556 09:58 น. - comment id 1160024
ขี่จักรยานไปถึงไหนแล้วเนี่ย :)
11 มีนาคม 2556 07:52 น. - comment id 1160224
สวัสดีครับคุณครูกระดาษทราย..ปิดเทอมแล้วอิจฉาจังครับ
10 มีนาคม 2556 20:12 น. - comment id 1163480
ขอบฟ้ากว้างไกลเพียงไหน ดวงใจก็ยังไปถึง ตามหาความฝันคะนึง มีหนึ่งในทรวงห่วงใย
12 มีนาคม 2556 17:41 น. - comment id 1256035
เพราะขอบฟ้าไกลห่างกันอย่างนี้ อีกกี่ปีจะหวนทวนมาใหม่ บนเส้นทางเหินห่างหนทางไกล ยังส่งใจข้ามฟ้ามาหากัน
10 มีนาคม 2556 12:25 น. - comment id 1256465
เส้นขอบฟ้ากั้นใจหรือไรหนอ จึงอยากขอถามใจคนไกลฉัน ช่วยตอบความถามไถ่ยามไกลกัน เส้นขอบฟ้ากลางกัันหรืออย่างไร จึงห่างหายไกลลับไม่กลับคืน เหมือนความฝันเมื่อคืนที่ฝันไว้ หรือคนดีมีเหตุมีเภยภัย ช่วยตอบความถามไถ่ให้รู้ที กลอนเพราะจัง
10 มีนาคม 2556 12:33 น. - comment id 1256470
เส้นขอบฟ้ากั้นใจหรือไรหนอ จึงอยากขอถามใจคนไกลฉัน ช่วยตอบความถามไถ่ยามไกลกัน เส้นขอบฟ้ากลางกัันหรืออย่างไร จึงห่างหายไกลลับไม่กลับคืน เหมือนความฝันเมื่อคืนที่ฝันไว้ หรือคนดีมีเหตุมีเภยภัย ช่วยตอบความถามไถ่ให้รู้ที กลอนเพราะจัง ............................................ มีเรื่องราวยากเย็นความเป็นไป คงไม่ใช่เบือนบิดจะคิดหนี ไปค้นหาชอบฟ้าข้ามนที จึงไม่มีเวลามาบ้านกลอน ไปไม่ถึงจึงหวนมาครวญคร่ำ เพราะต้อยต่ำเกินตามข้ามสิงขร จึงได้เพียงร่อนเร่พเนจร กลับมาซบบ้านกลอนอ้อนคนดี สวัสดีครับผู้หญิงไร้เงา...คิดถึงนะครับ
12 มีนาคม 2556 07:23 น. - comment id 1256520
สวัสดึครับกุ้งหนามแดง...คิดถึงนะครับ
12 มีนาคม 2556 07:25 น. - comment id 1256521
เพียงพลิ้ว....ยังเหมือนเดิมเนาะ กลับโคราชบ่อยไหมครับ
13 มีนาคม 2556 10:13 น. - comment id 1256535
สวัสดีน้องดิน.... เพราะขอบฟ้าไกลห่างกันอย่างนี้ อีกกี่ปีจะหวนทวนมาใหม่ บนเส้นทางเหินห่างหนทางไกล ยังส่งใจข้ามฟ้ามาหากัน เพราะขอบฟ้าไม่มีให้บรรจบ หวังจะพบนัดหมายเหมือนในฝัน บนเส้นทางอ้างว้างระหว่างวัน จึงไม่มีฟ้ากั้นให้หวั่นกลัว