สายน้ำไม่ไหลกลับ

ฤกษ์ ชัยพฤกษ์

อดีตกาลผ่านล่วงทรวงระลึก
ดั่งบันทึกฝังแน่นบนแผ่นหิน
รักเจ้าเอยผันผกดังนกบิน
มาถึงจุดสุดสิ้นสะเทือนใจ
(ฤกษ์เขาว่า)
"คำสามคำกลั่นจากมันสมอง
ได้ตรึกตรองหลายหนหมดสงสัย
สำคัญแท้แน่นอนเหนืออื่นใด
ขอฝากให้ครวญคิดพินิจดู
ไม่สัญญาสาบานต่อศาลเจ้า
ไม่โอ้อวดวอนเว้าเอาโก้หรู
หวังแค่เพียงหัวใจใฝ่บำรู
อยากค้ำชูเกี่ยวข้องต้องเข้าใจ
มิได้หวังสิ่งใดมาตอบแทน
ไม่หวงแหนกั้นขวางวางเงื่อนไข
ขอมั่นคงจริงจังตลอดไป
ไม่หวั่นไหวแน่วแน่ไม่แปรปรวน
เพียงหัวใจปรารถนาบูชารัก
ซึ้งประจักษ์ลึกล้ำเกินผันผวน
จึงกล่าวคำสามคำย้ำทบทวน
ทุกคำล้วนแน่นหนัก ฉันรักเธอ"
ผู้หญิงไร้เงาเขาว่า
"คำสามคำที่พี่กลั่นจากดวงจิต
แล้วผลิตอักษรเว้าวอนฉัน
เป็นคำว่าฉันรักเธอเพ้อรำพัน
แม้จะสั้นแต่ความนั้นไม่สั้นเลย
แถมเป็นคำสามคำซึ่งชื่นชอบ
ด้วยผู้มอบมีหัวใจให้เปิดเผย
เป็นคำรักสลักมั่นไม่หวั่นเลย
พร้อมเฉลยความนัยให้รู้กัน
ว่าจริงจริงฉันนี้มีรักให้
พร้อมด้วยความจริงใจมิไหวหวั่น
มีความรู้สึกลึกซึ้งซึ่งผูกพัน
ให้พี่นั้นเช่นกันตลอดมา
แต่จะไม่ขอสาบงหรือสาบาน
แต่จะขอยืนกรานสานความว่า
ฉันรักเธอเช่นกันที่ผ่านมา
ไม่เคยลืมเธอสักคราในหัวใจ"
เพียงสิบปีเป็นดั่งดอกพิกุล
ล่วงลงมาคลุกฝุ่นอยู่ที่ไหน
เพราะวาจากล่าวแล้วก็ลอยไป
อยู่หนใดไม่เห็นว่าเป็นจริง