สับสนอลหม่านม่านชีวิต เหมือนหลงทิศติดอยู่ในที่ไพรสณฑ์ มันมืดมิดมองออกไปไร้ผู้คน ในกมลเริ่มมืดมัวด้วยกลัวภัย ม่านชีวิตเปิดแสดงมาช่วงหนึ่ง ดำเนินถึงการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ คือทางแยกมากมายหลายที่ไป แล้วทางไหนมีเส้นชัยอยู่ปลายทาง แหงนมองฟ้าหวังหาดาวช่วยบอกทิศ แต่ความหวังดับสนิทเพราะเมฆขวาง พายุใหญ่ก่อตัวทั่วนภางค์ หมดหนทางจะเดินเท้าก้าวต่อไป ทรุดองค์ลงพักอยู่กับที่ ครุ่นคิดหาวิธีจะแก้ไข หวนรำลึกเมื่อครั้งยังเยาว์วัย บ้านหลังใหญ่ที่จำใจต้องจากมา ออกเดินทางพร้อมชายหนึ่งและหนึ่งหญิง ไม่เคยทิ้งยามป่วยช่วยรักษา สอนคุณธรรมสอนใจให้วิชา วันข้างหน้าจะได้รอดและปลอดภัย เดินมาถึงแม่น้ำกว้างขวางทางอยู่ จ้องมองดูอีกฟากฝั่งหาเห็นไม่ หมดหนทางที่สองเท้าก้าวข้ามไป หวังเรือใหญ่ผ่านมาพาข้ามพลัน แต่มีเพียงเรือจ้างน้อยลอยลำอยู่ ซึ่งมองดูคงนั่งได้แค่กายฉัน ฝากเด็กน้อยกับเรือจ้างผ่านทางตัน จนฝ่าฟันข้ามฝั่งดังตั้งใจ ลงเรือจ้างเดินต่อไปด้วยใจมั่น พร้อมความฝันจะไปถึงเป้าหมายใหญ่ แต่เดินทางไปได้ไม่ทันไร กลับหลงทางกลางไพรใจหวั่นกลัว ขณะนั่งนึกความหลังครั้งเด็กน้อย น้ำฟ้าย้อยตกลงที่ตรงหัว ฝนบนฟ้าหลั่งมาไม่รู้ตัว จนเปียกชุ่มถ้วนทั่วทั้งร่างกาย มาพบถ้ำจึงเข้าหลบสงบจิต หวังพิชิตความกลัวให้จางหาย เวลาพ้นฝนตกหนักก็จักคลาย เมฆสลายพบประกายของดารา สุดดีใจเมื่อได้เห็นแสงดาวส่อง เป็นแสงทองที่เฝ้ารอและเสาะหา รีบก้าวเดินต่อไปไม่รอรา ด้วยกลัวว่าดาวที่ฉายจะหายไป จนมาถึงปราการด่านสุดท้าย ที่ท้าทายว่าใจแน่สักแค่ไหน ภูผาชันสูงเสียดฟ้าสุรารัย ซึ่งเป้าหมายคือเส้นชัยบนยอดภู เจ้าหนุ่มน้อยไม่รอช้าหาทางไต่ บอกกับใจกระซิบเป่าเข้าทางหู อย่ายอมแพ้นะใจจงใคร่ดู หากใจสู้กายก็น้อมพร้อมฝ่าฟัน ตะกายเท้าก้าวปีนป่ายได้ทางครึ่ง เจอหนุ่มหนึ่งดูสง่าท่าแข็งขัน โรยตัวเปล่าก้าวลงมาจากผาชัน ตะโกนก้องร้องถามพลันท่านเป็นใคร ชายหนุ่มว่าข้าตั้งใจหมายพิชิต มีความคิดขึ้นไปเอาเป้าหมายใหญ่ แต่ยิ่งสูงยิ่งหนาวราวขาดใจ จึงปราชัยยกธงขาวก้าวกลับมา หนุ่มน้อยฟังดังนั้นก็หวั่นอก หวาดวิตกทรุดนั่งหลังพิงผา ครุ่นคิดวินิจฉัยในอุรา จะเดินหน้าหรือถอยกลับให้อับอาย จึงชูแขนเกาะผาชันดันตัวขึ้น แล้วลุกยืนอกตึงอย่างผึ่งผาย แม้นเป็นเสือเกิดมาต้องไว้ลาย เกิดเป็นชายช่างขายหน้าถ้าหวาดกลัว ปีนต่อไปจนใกล้ชัยชนะ หมู่หิมะตกลงมาฟ้าสลัว เพ่งพินิจพิจารณาข้างหน้าตัว ท่ามกลางความมืดมัวมีหมู่คน แสนเศร้าใจเมื่อเข้าไปจึงได้เห็น ร่างคนเป็นที่เพิ่งตายทั่วแห่งหน ต่างล้วนมาล่าชัยเหมือนกับตน แต่ไม่พ้นต้องอดข้าวนอนหนาวตาย มองออกไปเห็นเส้นชัยอยู่ตรงหน้า รีบก้าวขาเร่งจรก่อนจะสาย ถึงยอดผาคว้าชัยสมใจชาย ความกระหายก็ล่วงลับมอดดับพลัน ดูรอบกายไม่มีใครไร้ชีวิต ใครจะร่วมชื่นจิตกับตัวฉัน หวนนึกถึงคู่หญิงชายให้ชีวัน อีกเรือจ้างที่พาฉันข้ามน้ำมา ยังมิได้ตอบแทนผู้แสนรัก ผู้เป็นหลักให้สู้ไปด้วยใจกล้า จะหอบชัยในวันนี้ที่ได้มา กลับไปหาให้ท่านชมสมฤทัย ความเหน็บหนาวร้าวถึงทรวงทะลวงลึก ใจไม่นึกท้อแท้แต่ไม่ไหว มันเหนื่อยล้าหมดแรงเท้าจะก้าวไป น้ำตาไหลนอนกอดชัยไว้ข้างกาย ลมหายใจรวยรินจนสิ้นหมด สุดสลดฝันหนุ่มน้อยพลอยสลาย จบชิวิตพิชิตฝันอันเดียวดาย ฉากสุดท้ายม่านชีวิตก็ปิดลง
jojo24 3 มี.ค. 2556 09:06 น. - ID 146710 
2004
2
0
10 มีนาคม 2556 18:23 น. - comment id 1159685
ขอบคุณมากครับคุณ ผู้หญิงไร้เงา
4 มีนาคม 2556 18:02 น. - comment id 1256169
ชอบมากครับ อ่านเหมือนนิทาน เหมือนชีวิตจริง เขียนได้ดีมาก....ขอชื่นชมครับ ที่แท้ความเห็นแก่ตัว....ก็จะเป็นเช่นฉะนั้นกระมัง ถึงเราไม่ดีเด่นดัง แต่ก็ถึงฝั่งพร้อมๆ หน้า เพื่อนก็ยินดีและปรีดา ต่างก็รู้ว่า ความสำเร็จเกิดจากทุกๆ คนร่วมกัน
6 มีนาคม 2556 09:59 น. - comment id 1256266
ขอบคุณมากๆเลยครับ คุณกวีน้อยฯ เองคร้าบบบ....
10 มีนาคม 2556 15:39 น. - comment id 1256508
คนส่วนใหญ่มักตามล่าหาฝัน โดยลืมคนสำคัญ (พ่อกับแม่) เสมอ ชื่นชมในผลงานนะค่ะ เขียนเก่งจัง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
