อยากตัดใจปล่อยวางจากทางโลก ละสุขโศกที่มีหนีให้พ้น ความวุ่นวายหลากหลายในสกล สร้างสับสนเวียนเกล้าไม่เข้าใจ มีทั้งปราชญ์และครูอยู่ไม่น้อย ต่างเรียงร้อยถ้อยคำจำไม่ไหว ขัอปลีกย่อยก็แยกแตกกันไป เหมือนจะใบ้บอกกันมีฉันเธอ ฉันต้องดีเลิศเลอกว่าเธอแน่ เธอสิแย่ต่ำต้อยด้อยเสมอ หากวันใตฉันด้อยน้อยกว่าเธอ ก็อย่าเผลอให้เหยียบเสียบก็เอา อยากตัดใจปล่อยวางเอาอย่างพระ ไม่วายจะข้องจิตผิดหรือเปล่า เห็นแต่ธรรมองค์สัมพุทธที่หยุดเรา หลงมัวเมาเนื้อแท้ แค่ แต่งปรุง