แล้วสุดท้ายปลายทางก็ว่างเปล่า แล้วสุดท้ายปลายทางก็ว่างเปล่า เพียงสืบเท้าเหยียบหยั่งถึงฝั่งฝัน ไม่มีสิ่งเลอค่าเลิศลาวัณย์ ซึ่งเฉิดฉันเคยคิดพิชิตชัย ยิ่งโดดเดี่ยวกว่าเดิมที่เริ่มต้น เยือกเย็นจนเศร้าหมองแอบร้องไห้ คิดทบทวนทางมาด้วยอาลัย ดูสดใสมากมายกว่าปลายทาง เคยมีเพื่อนร่วมเดินเผชิญโชค สุขหรือโศกเติมใจกันไม่สร่าง อาศัยแค่แสงเดือนส่องเลือนราง ยังก้าวอย่างครื้นเครงนักเลงกลอน!ฯ อริญชย์ ๓๑/๑/๒๕๕๖
1 กุมภาพันธ์ 2556 21:58 น. - comment id 1254569
ก้าวสู่ทาง ว่างเปล่า แสนเหงาเงียบ สองเท้าเหยียบ ย่องไป อย่าไหวหวั่น ถึงเดียวดาย เหว่ว้า จนจาบัลย์ เพียงแสงจันทร์ ส่องให้ ได้ก้าวเดิน ยังมีเพื่อน ร่วมทาง เคียงข้างคู่ เหลียวมาดู ปรึกษา อย่าขัดเขิน ร่างกวี ที่ปอง ต้องจำเริญ มาร่วมเชิญ ช่วยกัน ร่วมจรรโลง
3 กุมภาพันธ์ 2556 19:02 น. - comment id 1254635
ขอบคุณ คุณคนกรุงศรีฯ ที่ร่วมแต่งกลอนเสริมได้อย่างไพเราะ และขอบคุณทุกท่านที่แวะมาเยี่ยมเยือน