แล้วสุดท้ายปลายทางก็ว่างเปล่า

บุญเพิ่ม

แล้วสุดท้ายปลายทางก็ว่างเปล่า
แล้วสุดท้ายปลายทางก็ว่างเปล่า
เพียงสืบเท้าเหยียบหยั่งถึงฝั่งฝัน
ไม่มีสิ่งเลอค่าเลิศลาวัณย์
ซึ่งเฉิดฉันเคยคิดพิชิตชัย
ยิ่งโดดเดี่ยวกว่าเดิมที่เริ่มต้น
เยือกเย็นจนเศร้าหมองแอบร้องไห้
คิดทบทวนทางมาด้วยอาลัย
ดูสดใสมากมายกว่าปลายทาง
เคยมีเพื่อนร่วมเดินเผชิญโชค
สุขหรือโศกเติมใจกันไม่สร่าง
อาศัยแค่แสงเดือนส่องเลือนราง
ยังก้าวอย่างครื้นเครงนักเลงกลอน!ฯ
                         อริญชย์
                     ๓๑/๑/๒๕๕๖				
comments powered by Disqus
  • คนกรุงศรี ฯ

    1 กุมภาพันธ์ 2556 21:58 น. - comment id 1254569

    36.gif
    ก้าวสู่ทาง ว่างเปล่า แสนเหงาเงียบ
    สองเท้าเหยียบ ย่องไป อย่าไหวหวั่น
    ถึงเดียวดาย เหว่ว้า จนจาบัลย์
    เพียงแสงจันทร์ ส่องให้ ได้ก้าวเดิน
    
    ยังมีเพื่อน ร่วมทาง เคียงข้างคู่
    เหลียวมาดู ปรึกษา อย่าขัดเขิน
    ร่างกวี ที่ปอง ต้องจำเริญ
    มาร่วมเชิญ ช่วยกัน ร่วมจรรโลง
    29.gif
  • บุญเพิ่ม

    3 กุมภาพันธ์ 2556 19:02 น. - comment id 1254635

    ขอบคุณ คุณคนกรุงศรีฯ ที่ร่วมแต่งกลอนเสริมได้อย่างไพเราะ 36.gif29.gif36.gif
    
    และขอบคุณทุกท่านที่แวะมาเยี่ยมเยือน
    
    36.gif

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน