สุข ระรินระริกเรื่อยเอื่อยไหล ไม้เอนแกว่งไกวใบกิ่งก้าน หญ้าไหวตามน้ำริมลำธาร ก้อนหินมิอาจต้านกลิ้งไป จ๋อมแจ๋ม จ๋อมแจ๋มเสียงเท้าย่ำ ผ่านลำน้ำล้ำสู้ป่าใหญ่ แควก แควก เสียงแหวกพงไพร เงาน้ำร่มไม้ใจสำราญ เก็บฟืนก่อไฟให้ไออุ่น หอมข้าวกรุ่นอุ่นลิ้นกินหวาน สุขไหนจะมาเทียบเปรียบปาน ในค่ำคืนยาวนานมิรานร้าว ทุกข์ โหวกเหวกโวยวายเย้ยสายหมอก เร่งรุดรีบออกไปนอกบ้าน แย่งยุดฉุดยื้อเหมือนมดงาน วิ่งพล่านดั่งบ้าหาตะวัน กินอยู่เจ็บตายช่างร้ายเหลือ สิ่งเอื้อเกื้อหนุนหมุนเปลี่ยนผัน ไม่มี ไม่ได้ลับหายพลัน มีทุกข์รายวันอันตรอมตรม
28 มกราคม 2556 23:33 น. - comment id 1254239
ย้ำคิดย้ำทำอยู่ซ้ำซาก ลมปากคุยข่มหรือลมผาย ให้นี่ฟรีนั่นพากันตาย shipหายทั่วหน้าประชานิยม นี่ก็ทุกข์...นะจ้ะคุณร้อยฝัน
29 มกราคม 2556 03:14 น. - comment id 1254240
บ่อนที่โชคชัย4ใกล้วี2อาบอบนวด ไม่มีใครกล้าจับได้สักคน เปิดตลอด24ชม ที่นี่มีคนมามาก เราไม่กล้าเข้าไปมีแต่เพื่อนเล่าให้ฟัง บ่อนอยู่ตรงข้้ามกับร้านเสริมสวยวิจิตราตอนนี้ก็ยังเปิดอยู่สงสารเพื่อนที่โดนยืมเงินไปเล่น แล้วไม่ได้เงินคืน รุ้งสุระ ที่ใช้ชื่อว่า สกลนครเอฟ ซี ตอนจับได้เงินเป็นคนยืมเงินเพื่อนเราไป เวลานี้เค้าเพื่อนเราลำบากเงินจะทานข้าวยังไม่มีช่วยเค้าให้ได้เงินคืนด้วยเดิด
29 มกราคม 2556 11:02 น. - comment id 1254251
คนพูดจริงทำจริง ยิ่งหายาก เหลือแต่คนใส่หน้ากากมากศักดิ์ศรี ต่อหน้าไหว้แต่หลังหลอกบอกตนดี เบื้องหลังมีผลประโยชน์มาซดกัน น้ำตาป่า..หลั่งร่วงหยดสลดจิต พวกเขายืนนิ่งสนิทสุดปิดกั้น เสียงแบคโฮพร้อมเลื่อยยนต์เริ่มพ่นควัน พร้อมจะบั่นร่างเขาล้มจมแผ่นดิน ! ป่าจวนจะสิ้น ..ไยจึงถวิลหรือจิตนาการ ?
29 มกราคม 2556 13:07 น. - comment id 1254261
ป่ะ...ไปเที่ยวป่ากันค่ะ...
29 มกราคม 2556 14:02 น. - comment id 1254278
พี่อ้อย สองอย่างนี่มันจะสลับกันเข้ามาหาเราอยู่ตลอดเวลาครับ
29 มกราคม 2556 16:33 น. - comment id 1254293
แบบนี้แหละชีวิต....เจริญพร..
30 มกราคม 2556 03:41 น. - comment id 1254327
แหวกแหวกวิ้วแว่วในแนวป่า หริ่งหรีดร้องมาสนั่นไหว ต้นไม้ลมโบกที่แกว่งไกว ยังจำได้ไหมเสียงไพรพราน อิอิ เมามั่วๆมา
30 มกราคม 2556 08:41 น. - comment id 1254336
คงจะเป็นทุกข์เบื้องหน้า ที่กำลังคืบคลานมานะคุณ dark ฯ ขอบคุณค่ะ คุณคนร้องไห้ อบายมุข ย่อมไม่ดีต่อใครเลย เราเดือดร้อน เพื่อนฝูงเดือดร้อน คนรอบข้างเดือดร้อน ถ้าเราตัดอุปสง อุปทานได้ คงแก้ได้ที่ต้นเหตุนะคะ เสียใจด้วยค่ะ คุณศรีสมภพ ทุกครั้งที่เหนื่อยเกินจะรับไหว ทุกครั้งที่ทุกข์เหลือเกิน ก็จะแบกเป้เข้าไปนอนในป่า 2-3 วัน ป่าเป็นสิ่งที่เยียวยาหัวใจที่เจ็บร้าวได้ดีที่สุด ไม่ว่าวันไหนยังคิดถึง ไม่ใช่จินตนาการหากเป็นห้วงคำนึง ที่ผูกพันกันมายาวนาน ขอบคุณค่ะ ไปกันไหมคุณ White roses อีกสักสองสามวันคงว่างแล้ว ไปฟังเสียงนก เสียงไม้กันดีกว่า ใช่ จ๊ะกิ่งโศก สุข-ทุกข์ วิ่งผลัดกันอยู่เรื่อย อิอิ แก้วประภัสสร นั่นคือชีวิต แต่อยากมีชีวิตที่มีแต่ความสุข น่ะ จะหาจากไหนนะ คูณ ยาแก้ปวด จำเสียงนายพรานไม่ใคร่ได้ แต่จำเสียงขวด เสียงแก้วได้ บรรยากาศเหมาะสำหรับการถอง เอ้าฉลองกัน
30 มกราคม 2556 10:29 น. - comment id 1254350
ต้องขออภัยท่านร้อยฝัน ที่นำกลอน ๒ บทท้ายของ " น้ำตาป่า " มาแจม ทำให้ท่านเข้าใจในทำนองเสียดสีท่านว่าจินนตนาการไป ความจริงเกิดจากข่าวการโยกย้ายข้าราชกรมอุทยานฯ รู้สึกสงสารป่า ทำให้คิดถึงบทนี้ ..ซึ่งอาจทำให้ท่านเข้าใจเจตนาคลาดเคลื่อนไป ต้องขออภัยจริงๆ ..ขอบคุณครับ ยังติดตามผลงานอันงดงามของท่านอยู่เสมอ..
30 มกราคม 2556 12:40 น. - comment id 1254364
คุณศรีสมภพ ไม่ได้คิดแบบนั้นเลยจริง ๆ แต่ตอบตามเนื้อที่ท่านคอมเมนต์เท่านั้น เอาว่าไม่โกรธ จึงไม่ยกโทษให้ ไป ๆ เที่ยวป่ากัน
30 มกราคม 2556 16:26 น. - comment id 1254383
หวิวหวิวปลิวไปใบไม้ร่วง ช้ำช้ำโศกทรวงไห้ห่วงหา ไหวไหวใจสั่นกลั้นน้ำตา มองมองผืนป่าแห้งแล้งจัง
31 มกราคม 2556 21:47 น. - comment id 1254494
ป่านั้นให้อะไรๆหลายสิ่งต่อเรา ป่าคอนกรีตให้ความทุกข์ยากลำเค็ญ ป่าไม้พงไพรให้ความชุ่มชื่นใจแก่เรา ผมเองจึงชอบป่า แต่ว่าหายากเสียแล้ว เมืองไทยสมัยนี้ครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
7 กุมภาพันธ์ 2556 15:01 น. - comment id 1254886
ขอบคุณค่ะคุณดิน ป่าให้อะไรหลายอย่างจริง ๆ ขอบคุณค่ะลุงแก้ว