เป็นตัวหนัง หน้าไฟ ให้เขาเชิด มันจึงเกิด เรื่องราว ให้กล่าวขาน เต้นไม่ได้ พูดไม่ได้ เขาไขลาน คอยจัดการ หยิบหนัง มาบังไฟ จึงได้เกิด เงาขวาง ทางหน้าจอ ให้หัวร่อ ขุ่นข้อง และร้องไห้ เป็นมายา ทางเงา ชวนเร้าใจ ตามเงื่อนไข คนสร้าง เขาอ้างอิง พอจบเรื่อง เมิ่อใด ไล่เข้ากรุ เหมือนหนังผุ ตัวเก่า ที่เขาทิ้ง ต้องทรุดโทรม เสื่อมไป ในความจริง ว่าทุกสิ่ง พบพราก แล้วจากจร
26 มกราคม 2556 12:35 น. - comment id 1254126
ไม่เต้นตามเงา ก็ไม่ทุกข์ คิดแบบนี้ได้มั้ยคะ
26 มกราคม 2556 14:50 น. - comment id 1254136
สบายดีนะคะท่าน ฝีมือกลอนท่านนั้นคมคาย ลึกซึ้ง ไปไกลมากเลยค่ะ
27 มกราคม 2556 11:29 น. - comment id 1254142
คุณ แก้วประภัสสร ใช่เลย ครับ
27 มกราคม 2556 11:36 น. - comment id 1254143
คุณอนงค์นาง ลางเนื้อชอบลางยา ครับ ส่วนสุขภาพ ร่างกาย ก็คงลดน้อยถอยลง เป็นไปตาม วัย ขอบคุณที่เยือนครับ
28 มกราคม 2556 08:48 น. - comment id 1254194
ดับไฟซะ จะได้ไม่เห็นตัวหนัง ได้ไหมคุณบุญพร้อม
28 มกราคม 2556 10:50 น. - comment id 1254198
คุณรอ้ยฝัน เข้าใจคิด แต่คนจัดการเขาจะยอมหรือ