... ยามห่างไกลใจรำพึงคะนึงรู้ ว่าคำพูดที่เขาพล่ามหลายความหมาย อาจตีความต่างๆไปได้มากมาย แต่สุดท้ายรวมความคือ หลอกลวง ... ยามเจ็บหนักได้ยากได้หวนคิด คะนึงจิตคะนึงหาไม่ห่างหาย ใครบอกห่วงใครพร่ำหวงเจียนคลั่งตาย แต่สุดท้ายยามเกือบตาย แลใครเจอ? ... ยามพักกาย พักใจ เพื่อพักฟื้น คิดตื้นตื้นเขาจะมาให้ความหวัง กำลังใจสักนิดเสริมพลัง แต่ทุกครั้งกลับเป็นเพียง ภาพมายา ...เคยมีคำถามที่อยากถาม แต่ปิดความพรางไว้ไม่เปิดเผย เพราะเกรงกลัวคำตอบจากจำเลย คำเฉลยอาจแปรปรวนราว สายลม ... และวันนี้ฉันได้คิดฉันจึงรู้ ได้มองดูสิ่งต่างๆที่หลากหลาย อยากขอบคุณความเจ็บจวนเจียนตาย เพราะเดียวดายจึงกระจ่างใน ความจริง.
6 กุมภาพันธ์ 2556 19:43 น. - comment id 1163867
ถ้าคำว่า "หลอกลวง" เหมาะกับคนที่ทำให้คุณ Derrida เจ็บ คำว่า "เสแสร้ง" คงเป็นคำที่เหมาะสมกับคุณ Derrida เช่นกัน ถ้าจะถามคนที่คุณบอกว่าเค้าเป็น จำเลย ด้วยสถานะของคุณ คุณคิดว่าคุณมีสิทธิ์ถามหรือ คุณตัดพ้อราวกับถูกคนรักทำร้าย แต่คนๆนั้น เค้าเป็นคนรักของคุณ หรือของใคร... ก่อนตั้งคำถามกับคนอื่น กลับไปที่จุดเริ่มต้น ทบทวน แล้วตอบคำถามที่เกี่ยวกับตัวเองก่อนดีไหม...
19 ธันวาคม 2555 16:16 น. - comment id 1252634
ต้องขอบคุณความเดียวดายนะคะ
20 ธันวาคม 2555 04:26 น. - comment id 1252644
ช่วงเวลาที่มีปัญหา เป็นเวลาพิสูจน์ความจริงได้ดีที่สุดคะ
21 ธันวาคม 2555 20:07 น. - comment id 1252802
"อยากขอบคุณความเจ็บจวนเจียนตาย เพราะเดียวดายจึงกระจ่างใน ความจริง" ............................................................. จริงที่หลายๆ คนค้นพบตัวเอง ในเวลาที่ต้องอยู่โดดเดี่ยว..โดยเฉพาะในยามร่างกายและจิตใจอ่อนแอ หากไม่ผ่านจุดนั้น เชื่อว่าหลายๆ คนก็คงจะติดกับความหลงโดยไม่ยาก ผ่านความ "หลอกลวง" มาได้ ... เป็นสิ่งที่น่ายินดี อย่างน้อยก็ยังดีกว่าหลายคน หลายคนที่ยังมองไม่เห็น และเชื่อว่ามันเป็น "ความจริง" อยู่อย่างนั้น