เราหยิบยื่นมอบดอกไม้ในวันโน้น ดวงตาโชนประกายฝันอันเฉิดฉาย เราจะเป็นเพื่อนกันจนวันตาย คอยคลี่คลายทุกข์นานาที่ราวี แย้มรอยยิ้มหยาดเยิ้มเติมดวงจิต ใช้ชีวิตร่วมทางไม่ห่างหนี ในมือสองที่ถือคือไมตรี จะไม่มีโรยร้างจางหายไป ฉันยังเก็บดอกไม้ในวันนั้น ปลุกปลอบขวัญยามยาตราฝ่าไศล ทุกกลีบ สี ผลิสะพรั่งพลังใจ ให้จิตไม่หงอยเหงา เศร้า เอกา เธอเล่าเก็บดอกไม้ไว้หรือไม่ ดอกไม้ในวัยวันที่ฝันหา วันโน้นมีน้ำค้างพร่างมาลา วันนี้ร้างโรยราแล้วหรือยัง เพื่อนจ๋า คิดถึงวันเวลาแต่หนหลัง หมายดอกไม้ไมตรีงามจีรัง จวบกระทั่งอนาคตคดเคี้ยวไกล ดอกไม้เราบานไสวในวันนี้ พร้อมกับมีน้ำค้างพร่างไสว แต่ถ้าหากหมางเมินกัน ณ วันใด เราอาจพบดอกไม้ฟายน้ำตา
4 ธันวาคม 2555 07:38 น. - comment id 1251290
แด่...ดอกไม้ที่แสนงาม
3 ธันวาคม 2555 08:13 น. - comment id 1251997
เพื่อนรัก ฉันฟูมฟักเธอไว้ ดอกไม้ป่า เมล็ดพันธ์ภายในเธอให้มา ฉันเพาะกล้าแตกกอ ล้อเหมันต์ ณ.วันนี้มีดอกออกเป็นช่อ แต่ยังรอเพื่อนใจ ที่ในฝัน คอยน้ำค้างพร่างพร อ้อนรำพัน ไม่เคยหวั่นเลยว่าน้ำตาฟาย
3 ธันวาคม 2555 09:33 น. - comment id 1252003
จริงๆน่ะหรือที่กล่าวมา หรือว่า...
3 ธันวาคม 2555 11:30 น. - comment id 1252008
แล้วดอกไม้วันนั้นก็พลันร่วง ใจทั้งดวงดังแตกแหลกสลาย มีแต่ช่อแห้งโหยแล้วโปรยปราย กลีบดอกพรายพรมพร่างลงกลางดิน
4 ธันวาคม 2555 08:18 น. - comment id 1252037
ร่วงไปเถิด..ร่วงไป "ไม้วันนั้น" ที่เรือนฉัน อยู่ครบ ไม่จบสิ้น ฉันเก็บร้อยมาลา เป็นอาจิณ ยังส่งกลิ่นหอมไกล "ไม้วันนี้"
4 ธันวาคม 2555 16:16 น. - comment id 1252077
จะเก็บดอกไม้ไว้ตลอดไปค่ะ