ท่ามกลางสมรภูมิเลือด ศีลธรรมแทบเหือดแห้งหาย ตึกรามอาคารร้างว้างวอดวาย หมาแมวต่างหนีตายหมายรอดตัว วัดวาวังเวงแม้เพลงสวด สถานีไร้ตำรวจออกตรวจทั่ว อาชญากรสงครามไม่คร้ามกลัว ท่ามราตรีมืดมัวทั่วแสงเพลิง ดอกไม้แห้งตายกลายเพียงซาก สันติภาพแห้งผากยากเถลิง เสียงจังหวะปืนก้องร้องระเริง ขวัญเอยขวัญกระเจิงบันเทิงใจ เหลียวหน้าแลหลังพรั่งศัตรู บ้านเมืองถิ่นกูให้อยู่ไหน อนาคตหมดสิ้นเสียเท่าไร กอดคอกันร้องไห้แค่ไหนพอ แบ่งชาติแบ่งเชื้อความเชื่อต่าง เคยสังคมกลายสงครามน่าหัวร่อ ประวัติศาสตร์เขียนไว้เป็นหลักตอ แสร้งตัดพ้อเห็นค่ายังฆ่าฟัน หนึ่งบวกหนึ่งเป็นสองหากกองรวม เฉกธารใสไหลร่วมกลายเลือดพรั่น สามัคคีเข่นคร่าบูชายัญ ชาติอาสัญเสียหายกลายเพียงนาม
กวีปกรณ์ 22 พ.ย. 2555 00:54 น. - ID 146172 
1219
2
0
22 พฤศจิกายน 2555 10:52 น. - comment id 1251418
พกพาน้ำใจมามอบให้คุณกวีปกรณ์ ยังมีอีกหนึ่งน้ำใจที่มอบให้เพื่อน(ใหม่)เชิญมาตักตวงได้ถ้าไม่รังเกียจ อาจจะไม่มากแต่มาจากใจคนซื่อๆเปิ่นๆคนหนึ่งค่ะ
22 พฤศจิกายน 2555 11:06 น. - comment id 1251421
ถ้าหากพอมีเวลาถ้าว่าว่าง คงได้ดูหนังบ้างเหมือนอย่างนี้
22 พฤศจิกายน 2555 11:12 น. - comment id 1251425
เฮ้อ...ขอถอนหายใจหน่อยนะคะน้องกรณ์
24 พฤศจิกายน 2555 14:24 น. - comment id 1251607
พี่มาถอนหายใจ ยิ่งดูข่าวยิ่งไม่อยากรู้ ดูละครน้ำเน่ายังบันเทิงใจกว่า
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
