โลกนี้กว้างอย่างไรเราไม่รู้ ผู้คนอยู่อย่างไรเราไม่เห็น บางคนเปรียบเปรยเข้าว่าเราเป็น กบซ่อนเร้นโลกไว้ในกะลา เราไม่มีปัญญาจะว่าได้ ฟ้ากว้างใหญ่เกินกะกระมังหวา หากแปลกที่นรชนล้นโลกา แล้งเมตตา น้ำหทัยจะให้กัน เปล่าหรอก-เราก็ไม่ได้ดีเด่ ก็มีเล่ห์ โมโห โลภ โมหันธ์ มีความเกลียด ความหวัง รักทั้งนั้น แต่ขี้เกียจฟาดฟันมันกับใคร ชีพเกิดมาต้องอยู่ สู้-ถูกต้อง เราไม่ปองเข้าหั่นห้ำทำไฉน ก็ได้แต่หลบลี้หนีโลกัย ใช้ชีพในกะลา น่าขันนัก เอาเถอะนะ เราไม่โกรธโทษใครหรอก ถึงช้ำชอกอย่างไรก็ไว้ศักดิ์ ขออยู่ในกะลาเก่าที่เรารัก ทิ้งโลกยักษ์-ยักษ์สลอนไว้ก่อนนะ
เปลวเพลิง 20 พ.ย. 2555 12:35 น. - ID 146163 
903
1
0
20 พฤศจิกายน 2555 16:08 น. - comment id 1251294
ผมเป็นกบ ตัวหนึ่ง ซึ่งโง่งั่ง ถูกชิงชัง เกทับ มุ่งจับผิด จนชินชา ทำใจ ไม่อยากคิด ขอสถิต ในกะลา เบื่อหาความ ใครเก่งกล้า สามารถ แสนปราดเปรื่อง เชิญคุยเขื่อง สุดแท้ แต่จะพล่าม ยอมเป็นกบ หงิมหงิม ถนิมกาม ไม่รุ่มร่าม อวดรู้ ข่มผู้ใด สังคมไหนสังคมนั้น ต้องมีพวกยกตนข่ม ท่านทั้งนั้นครับ ตั้งแต่ผมพึ่งมาเล่นเฟส เข้ามาเขียนกลอนในบางเว็ป ผมเองก็ทำผิดพลาดบ่อยๆ แต่ก็พยายามปรับปรุงแก้ไข สิ่งหนึ่งที่เห็นบ่อยๆคือคนที่อ่อนน้อมถ่อมตน คนที่มีใสใจจริงต่อ เพื่อน และคนที่คอยยกตนข่มผู้อื่นอยู่ ตลอดเวลา ตอนผมออกมาจากเว็ปหนึ่งมี เพื่อนที่มีน้ำใจเขียนตามผมหลายคน ขณะเดียวกันมีคนหนึ่งบอกว่าถ้าเป็นเค้า จะมีใครตามกันอย่างนี้ไหม คือว่าอิจฉา จนออกนอกหน้า มีคนโทรมาบอกผมๆ ก็เฉยๆไม่ใส่ใจครับ ผมคิดว่าเรื่องแบบนี้ เลี่ยงยาก ปล่อยวางเถอะครับ
20 พฤศจิกายน 2555 16:55 น. - comment id 1251298
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมนะครับคุณสุนทรวิทย์
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
