. ยายพายเรือความรักออกจากฝั่ง เรือความหวังฝ่าคลื่นในคืนหนาว ล่องสู่ธารแห่งฝันอันยืดยาว บอกเรื่องราวซ่อนเร้นความเป็นไป . คำนึงภาพลูกสาวเมื่อคราวรุ่น ความอิ่มอุ่นจดจำน้ำตาไหล เธอหนีไปกับเขายายเศร้าใจ อยู่เมืองใหญ่นาครมิย้อนคืน . ทนอยู่อย่างเลื่อนลอยคอยลูกกลับ เฝ้ารอรับเช้าเย็นเห็นเพียงคลื่น ณ ท่าเรือที่เก่ายายเฝ้ายืน แว่วยินเสียงสะอื้นคืนไร้ดาว . สองปีผ่านจึ่งได้เจอหลังเธอจาก พร้อมของฝากท้องโตเรื่องโฉ่ฉาว คลอดลูกไว้ให้ยายเลี้ยงเพียงชั่วคราว ส่วนลูกสาวก็หายลับกลับนาคร . อยู่กันสองหลานยายเทียวขายผัก ในเรือรักถักฝันอันเกรอะกร่อน กับรายได้พอจุนเจือเอื้ออาทร ฝ่าแดดร้อนอ่อนล้าตาฝ้าฟาง . ยายยังคงจ้ำพายออกขายผัก บนเรือรักลำน้อยค่อยลอยห่าง บรรทุกเอาความฝันอันเลือนลาง ปลดระวางรอวาระสละเรือ . แต่วันนี้เรือความหวังยังพอไหว พายต่อไปให้ถึงฝั่งแรงยังเหลือ เพียงหลานอิ่มยายยอมกินข้าวกับเกลือ ทุกหยาดเหงื่อหยดลง....ตรงหัวใจ .
12 ตุลาคม 2555 20:13 น. - comment id 1248619
บทกลอน อ่านแล้วกินใจมากเลยเจ้าค่ะ เหมือนถ่ายทอดการกระทำออกมาจากหัวใจเชียว
12 ตุลาคม 2555 20:20 น. - comment id 1248620
13 ตุลาคม 2555 07:50 น. - comment id 1248636
หนูมาซื้อผักคุณยายค่ะ
17 ตุลาคม 2555 11:26 น. - comment id 1248897
กุสุมา.....บางอารมย์บางขณะครับ นภสินธุ์.... เพียงพลิ้ว...ขายถูกจ๊ะหลาน