* สิ้นแล้วหรือ * กลางโพยมโหมระบัดพัดซ่านซ่าส์ แสนจะว้าเหว่ใจให้หวนถวิล ยามสิ้นจากแก้วใจให้ระริน แทบจะสิ้นดวงใจไร้คนปอง เหมือนลมพัดหักเหเซดวงจิต ฟ้าลิขิตเส้นทางระหว่างสอง ยามยิ่งคิดเศร้าใจในใฝ่ครอง ดุจละอองคลุ้งเคล้าเนาว์ปักจม เรือรักเร่เหพัดระบัดก้อง ป่วนดังท้องทะเลไหวได้ผสม ปวงรักไร้แก้วตาคราระทม เหลือแค่ปมฝากห้วงล่วงทะเล ลมพัดครวญหวนหาว้าเหว่นัก สิ่งที่ประจักษ์ลดทอนบ่อนหักเห เซเหมือนคลื่นหวั่นไหวให้ลังเล เอียงกระเท่หนอรักประจักษ์จินต์ เหลือบท้องฟ้าสีแดงแฝงครวญคร่ำ อยากจะร่ำร้องหาพาสูญสิ้น น้ำข้างเรือไหลหยาดสาดล่วงริน สุดจะถวิลคืนกลับนับจากจร ฝืนใจหักรักสลายคลายสิ่งหวัง ดุจฟ้ายังแปรเปลี่ยนเวียนอนุสรน์ มิให้หวนคืนกลับนับอาวรณ์ ห้วงสะท้อนหวั่นไหวในทางลม ชมความงามยามแสงจะสิ้นสั่ง ทิ้งความหวังฟากฟ้าคราเสพย์สม เหลือแต่ห้วงทะเลเห่ร้างชม ท้องฟ้าบ่มเมฆน้อยลอยเกลือนตา ชักเรือน้อยเข้าฝั่งยังดารดาษ ทรายพิลาสขาวสพร่างกลางใจผวา โอ้รักเราเหตุไฉนให้แรมลา สุดขอบฟ้าทิ้งรักฝากเดียวดาย. * แก้วประเสริฐ.*
11 ตุลาคม 2555 16:02 น. - comment id 1248577
ยังไม่สิ้นค่ะคุณลุง
11 ตุลาคม 2555 16:16 น. - comment id 1248579
คุณ เพียงพลิ้ว มีหลานเราเคียงข้างกลางห้วงหาว ชมสกาวดาวเดือนเกลื่อนทั้งผอง หลานชีดาวเราว่าเดือนหมายปอง แล้วประัคองหลานลุงมุ่งสู่ดาว. รักหลานเรามากที่ซู๊ดจ้าไปล่ะไว้ตอบคอมเม้นท์พรุ่งนี้ไปท่องที่อื่นต่อจ้า แก้วประเสริฐ.
11 ตุลาคม 2555 16:41 น. - comment id 1248581
นั่งรำพึงซึ้งคำจำแล้วเจ็บ มันหนาวเหน็บกว่ามีดมากรีดเฉือน เมื่อสิ้นแล้วไฟสวาทมิอาจเยือน ขอลืมเลือนลบภาพที่อาบใจ ความว้าเหว่กว้างแสนกว่าแผ่นพื้น มิอาจยืนท่ามกลางอ้างว้างไฉน เมื่อจบแล้วจบกันลบฝันไป เริ่มต้นใหม่วันรุ่งพรุ่งนี้งาม แฮ่ะๆๆ พยายามที่สุดแล้วคะ่ครูฯได้แค่นี้ค่ะ
11 ตุลาคม 2555 16:46 น. - comment id 1248582
ไพเราะค่ะครู ภาพก็งาม ครูสบายดีหรือเปล่าคะ ศิษย์กับลูกคนโตจะบินกลับบ้านถึงสนามบินสุวรรณภูมิเกือบเที่ยงคืนของวันที่2มกราคมค่ะครู จะพากันพักโรงแรมที่ไม่ห่างจากสนามบินมากนัก แม่ไปรับจะพากันนั่งเครื่องไปเที่ยวเชียงใหม่ เย็นวันที่4 ไปรับคุณอิมไปร้อยเอ็ดด้วยกัน วันที่5 มีบายศรีสู่ขวัญที่บ้านในอำเภอเมือง พากันไปค้างคืนที่บ้านแม่ในอำเภอสุวรรณภูมิ ได้อยู่บ้าน5วันก็ต้องบินกลับค่ะ ไม่ทราบว่าครูอยู่บ้านในวันที่10หรือเปล่าคะ ศิษย์อยากไปเยี่ยมและกราบครูค่ะ ขอเบอร์โทรครูด้วยนะคะ ขอบพระคุณมากค่ะครู
12 ตุลาคม 2555 10:52 น. - comment id 1248597
หวัดดีค่ะครู. ไม่ค่อยได้เข้ามาเลยช่วงนี้ ครูสบายดีนะคะ ยังระลึกถึงครูเสมอค่ะ. ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ.
12 ตุลาคม 2555 12:30 น. - comment id 1248598
คุณ แก้วประภัสสร ครูคิดว่าเธอนั้นตอนนี้มีความ สามารถจะแต่งอะไรเมื่อใดก็ได้จ๊ะ ดีแล้วล่ะ ครูไปเยือนเสมอๆแต่ไม่ ได้แสดงตัวเท่านั้นเอง รักมากเสมอ แก้วประเสริฐ.
12 ตุลาคม 2555 12:32 น. - comment id 1248599
คุณ อนงค์นาง อีกนานจ๊ะยังไม่รู้เหมือนกัน แต่เพียง แค่มีความรำลึกถึงและมาเยี่ยมนั้น ก็พอ เพียงสำหรับครูแล้ว ขอบใจล่วงหน้าจ๊ะ เธอมาเมืองไทยแค่ 5 วันเท่านั้นเที่ยวให้ สนุกเพราะอีกนานถึงจะมาสักครั้ง ขอให้ มีความสุขกับการเที่ยวบ้านเกิดเมืองนอน นะ รักศิษย์เรามากเสมอ อ้อๆ ครู จะเขียน ทั้งสองแนวไว้กันลืมนะ คิดถึงเสมอ แก้วประเสริฐ.
12 ตุลาคม 2555 12:34 น. - comment id 1248600
คุณ เทียนหยด สวัสดีจ้า ว่างๆก็เข้ามาทักทายบ้างนะ ครูยังรักและคิดถึงอยู่เสมอๆจ๊ะ หากไม่ว่าง ก็ไม่เป็นไรหรอก แค่ความคิดถึงก็เพียงพอ แล้วสำหรับครูเรื่องสบายดีหรือ ก็สลับกัน ไปแหละเรื่องสุขภาพนั่นเองจ๊ะ รักมากเสมอ แก้วประเสริฐ.
12 ตุลาคม 2555 19:29 น. - comment id 1248609
กลอนไพเราะเจียวเจ้าค่ะ อยากต่อเป็นกลอนแต่ไม่ค่อมีเวลา แต่ก็พยายามเข้ามาติดตามอ่านเจ้าค่ะ ทำให้สบายใจได้ระดับหนึ่งเจ้าค่ะ ยุ่งๆอยู่กับบัญชีตัวเลข เลยห่างตัวอักษรไป จะคอติดตามอ่านผลงานที่ดีไพเราะของท่าเจ้าค่ะ
13 ตุลาคม 2555 13:44 น. - comment id 1248644
คุณ กุสุมา่ สวัสดีครับคุณ หากคุณจะแต่งผม คิดว่าเมื่อไหร่ก็ได้ครับสำหรับคุณ เพียงแต่ว่าจะมีเวลาหรือไม่เท่านั้น ส่วนผมว่างๆก็มาเขียนกลอนให้อ่าน จะดีหรือไม่ดีผมไม่สนครับ เพียงแต่ เพื่อความผ่อนคลายอารมณ์ไว้เท่านั้น ขอบคุณครับที่มาเยี่ยมเสมอ รักและ คิดถึง แก้วประเสริฐ.
14 ตุลาคม 2555 12:13 น. - comment id 1248669
14 ตุลาคม 2555 12:48 น. - comment id 1248673
คุณ สุนทรวิทย์ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
14 ตุลาคม 2555 20:58 น. - comment id 1248685
งดงาม ครับท่าน..
14 ตุลาคม 2555 21:49 น. - comment id 1248689
คุณ ศรีสมภพ ขอบคุณครับผมก็เล่นแนวนี้แหละครับ ไม่ต้องหวือหวามากนัก แก้วประเสริฐ,.
15 ตุลาคม 2555 18:51 น. - comment id 1248762
ขอเป็นแรง หนุนใจ ให้เข้มแข็ง เป็นอีกแรง หนุนกาย ให้คลายหมอง กำลังใจ เท่านั้น ยึดมั่นครอง สักวันต้อง ถึงฝั่งฝัน จงมั่นใจ
15 ตุลาคม 2555 19:43 น. - comment id 1248766
คุณ คนเขียนกลอน ผมเล่นกลอนเอกเทศเฉดคนบ้า มิหวังหาสิ่งใดให้คล้ายเหมือน ตามแต่ใจตนเองละเลงเยือน ดั่งเปรียบเสมือนหาฝั่งยังไม่เจอ สนุกสนานไม่ตามบทนำกวี ที่เขามีให้เล่นมิเด่นเสมอ ขอบคุณครับมาเยี่ยมเปี่ยมมิตรเจอ ได้แต่ละเมอเพ้อพกวกเวียนไป ขอบคุณครับผมเล่นแบบสนุก ไม่เคยคิดหวังอะไรนอกจากวันๆ เท่านั้นครับ หากว่างเชิญมาเยี่ยม ได้ครับ ขอขอบคุณ แก้วประเสริฐ.
16 ตุลาคม 2555 12:38 น. - comment id 1248812
ต๊ะเอ๋ สัวสดีค่า แก้วประเสริฐ บทกลอนอ่านแล้ว เหงาเศร้าสร้อยจัง ฤาเพราะบรรยากาศพาไปคะ ฝนตกชุก อากาศไม่ค่อยดีเท่าไหร่ รักษาสุขภาพ กายและใจ ให้แข็งแรงด้วยนะคะ เตรียมตัวเข้าฤดูหนาวกันแล้วค่ะ...สู้ๆนะคะ
16 ตุลาคม 2555 13:13 น. - comment id 1248813
คุณ โคลอน คุณ ฝน ครับ ชีวิตอันต่ำต้อยผ่านมา ด้วยความลำบากยากเข็ญ จึงทำให้ผม เป็นคนชืดชาต่อสังคมไป ฉนั้นสิ่งที่ออก มาจากใจมักจะออกเศร้าตามชีวิต หาใช่ บรรยกาศพาไปก็หาไม่ คุณฝน ครับ รู้ไหมผมแสนจะดีใจมาก ที่ได้พบคุณอีกครั้งหนึ่ง แม้นว่าผมจะรู้ตัว ผมดีว่าหาเทียบคุณไม่แม้แต่น้อยนิด แต่ ชีวิตผมมันผ่านสิ่งเศร้าๆมามากมาย ทำให้ ผมกลายเป็นคนไร้สังคมไป เพราะไม่อยาก สร้างปัญหาแก่ใครๆทั้งนั้น คุณฝนครับ ผมแม้จะสร้างหรือทำอะไร มักจะออกผลมาในทางลบเสมอ ดังนั้นทำ ให้ผมต้องเจียมตัวเจียมใจ จะเล่นหรือทำ อะไรมักจะทำคนเดียว เสมือนหนึ่งในโลก นี้ผมอยู่คนเดียวมิปาน จวบปัจจุบัน คุณฝนครับการเล่นกลอนหรืออะไรๆนั้น ผมมิได้หวังอะไรมากเลย เพียงแต่ขอให้ ระบายสิ่งต่างๆในใจออกมาบ้างเท่านั้นมิ คิดหวังอะไรมากไปกว่านี้ คุณฝนครับ ผมหวังว่าคุณซึ่งมีคุณแก่ ผม จะรับรู้ไว้เถอะว่าผมจะไม่มีวันลืมเลือน คุณไปหรอก แม้ว่าจะเข้ามาหรือไม่ก็ตาม ครับ อากาศเปลี่ยนแปลงเป็นหนึ่งที่ผม ต้องทนทรมานต่อสังขารมาก ตามวัยแหละ ดังนั้น หากผมล่วงเกินคุณหรือใครๆก็ตาม จงให้อภัยคนที่สังคมไม่ค่อยให้ความสนใจ นี้บ้างนะครับ ขอบคุณที่แวะมาสร้างกำลังใจ แก่ผมครับ รักคุณมากๆเสมอ แก้วประเสริฐ.
16 ตุลาคม 2555 21:35 น. - comment id 1248851
สุดยอดแระขอรับ
17 ตุลาคม 2555 13:02 น. - comment id 1248904
คุณ กวีน้อยฯ เจ้ากวีน้อยเห็นแล้วให้รำลึกนึกถึงน้องรัก คนกุลาเสียไม่ได้ เขามีศิษย์เพียงคนเดียวคือ เจ้านั่นแหละ เฮ่อๆไม่คิดว่าจะอายุสั้นถึงเพียงนี้ ทั้งๆยังหนุ่มๆแน่นๆอยู่ นี่แหละชีวิตที่ไม่แน่นอน บ้่านกลอนไทย เสียนักกลอนที่ดีเด่นไปคน หนึ่งที่รอบรู้ืบทกวีได้หลากหลาย เอาละแค่นี้นะ ยิ่งกล่าวมากยิ่งคิดถึีงมาก รักมากๆเสมอๆ แก้วประเสริฐ.