โถก็แค่เรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง กลับคุยเฟื่องจนกลายเป็นเรื่องได้ ก็ไม่รู้ว่าคิดกันยังงัย เล็กเป็นใหญ่อาจทำให้หนักใจ กับบางเรื่องไม่น่าจะเป็นเรื่อง กลับหยิบยกต่อเนื่องเป็นเรื่องใหญ่ เรื่องเล็กๆน่าจบด้วยการอภัย โปรดทำใจปล่อยว่างวางสักครา
3 กันยายน 2555 08:32 น. - comment id 1243971
ซาหรุปว่า...เรื่องอะไรอ่ะ
3 กันยายน 2555 08:44 น. - comment id 1243973
เรื่องไม่เปงเรื่องนี่แหละ ทำให้เปงเรื่องมานักต่อนัก
3 กันยายน 2555 09:10 น. - comment id 1243977
ตอนต้นเรื่องอาจจะร้าย หวังตอนปลายกลายเป็นดี โลกมันพร่องนำร่องชี้ เป็นเช่นนี้ ..เช่นนั้นเอง ! ขออวยชัยให้แฮปปี้เอนดิ้งนะ...
3 กันยายน 2555 10:13 น. - comment id 1243993
1. น้องวารู้ค่ะพี่พิม ว่าพี่รัตน์เป็นไร แฮ่มม ปล่อยวางค่ะพี่รัตน์ วารู้ละ สาเหตุไรที่พี่เขียนกลอนนี้ออกมา
3 กันยายน 2555 22:28 น. - comment id 1244050
4 กันยายน 2555 15:42 น. - comment id 1244197
น้องพิม รู้หรือยังว่าเรื่องอารายน้ออออ..
4 กันยายน 2555 15:45 น. - comment id 1244200
คุณจวว. ก้อนั่นอ่ะจิ
4 กันยายน 2555 15:48 น. - comment id 1244203
ท่านศรีสมภพ บางทีการจบแบบให้ผู้ชมได้คิดมันก็ดีเหมือนกันนะครับท่าน
4 กันยายน 2555 15:55 น. - comment id 1244211
น้องวา ฉางน้อย พี่วางแล้วจร้าาาา แต่น้องวารู้ได้ไงอ่ะ เก่งนะตัวแค่เนี้ย อยากอ่านผลงานน้องวาแระอ่ะ นะนะน๊ะ ลงให้อ่านหน่อยนะ
4 กันยายน 2555 16:06 น. - comment id 1244214
10 กินไข่แทนพี่พิม
4 กันยายน 2555 16:42 น. - comment id 1244224
10 เฌอฯงก 9 แน่ใจ๋ว่าจะอ่านน่ะพี่รัตน์ รักคนดี