ใครๆ นึกว่า ฉันเกิดมา มีความสุข มีหน้าตาดี มีการศึกษาที่ดี แต่ไม่มีใครรู้ว่า.... บางที การที่ฉันเกิดในตระกูลที่มีเงิน.... ก็มีความทุกข์เป็นเหมือนกัน การที่ฉันต้องเห็นอะไรตั้งแต่เด็ก...และจดจำว่าอะไรดี หรือไม่ดี... ขอขอบคุณ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ที่ให้ฉันเกิดมากับพ่อ แม่ 2ท่านนี้ หาก ต่อไป ...อายุขัยฉันได้หมดลง ชาติหน้า ต่อให้รวยล้นผ้ากี่ล้านล้านบาท... ฉัีนก็ไม่อยากเกิดอีกเลย ฉันถูกสั่งสอนมา อย่่างดี..แต่สภาพแวดล้อมที่ฉันเป็นคนเลือกผิดเข้ามาในชีวิต และทำให้ บุพการีของฉันต้องลำบากเพราะฉัน ไม่ยุติธรรมเลย.... ตั้งแต่ที่แม่จากไป..ฉันก็สงสารพ่อ ที่ว้าเหว่ พ่อใจดีกับทุกคน...ที่เป็นบริวาร แต่พ่อ...ไม่ได้รับอะไรจากคนพวกนั้นไม่ได้หวัง ทำไมคนพวกนั้นต้องมาทำร้ายพ่อฉันด้วย หากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ มีจริง ก็ขอให้ปกป้อง พวกเราด้วย ไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลย...ที่อยู่มาทุกวันนี้ ก็ น่าจะเป็นเพราะพ่อของฉันคนเดียว แทบไม่น่าเชื่อว่าเพื่อนที่เรียนประถมมัธมมาด้วยกัน จะยิงถึงขนาดนี้ และพอเค้ามองเห็นเค้าก็ว่าพ่อฉันต่อหน้าฉัน ในขณะที่แม่เค้าป่วย ฉันไปเยี่ยม แม่เค้า ตลอด แต่พอเวลา แม่ฉันป่วยเสียชีวิต เค้ากลับ...ไปต่อว่า คนที่อยู่รอบข้างแม่ฉันว่าทำไม ไม่ดูแลกันดีๆ ถามว่า คนที่เคยใช้ชีวิต ร่วมกันมากว่า 50ปีนั้น จะอยากให้แอีกฝ่ายหนึ่งต้องจากไปรึป่าว ทุกครั้งที่ฉันรู้ว่าพ่อฉันต้องร้องไห้ ฉันจะเสียใจมาก มาก กว่าพ่อฉันหลายเท่า พ่อรักลูกทุกคน เวลานี้พ่เหลือฉันคนเดียว.... ฉันพยายาม ลาก...ลากๆๆๆๆๆไปให้ถึงฝั่ง แม้นจะตายที่จุดหมายปลายทาง ก็ ถือว่า ตัวฉันเอง ได้ทำอะไรสำเร้จแล้ว ความหวังของฉัน ไม่มีคำว่าหวังอะไรแล้ว ขอบคุณ บริษัทฯ นึงที่ช่วยให้ฉันได้เห็นโลกกว้าง กว้าง เกือบทั่วโลก ได้ทำงานอย่างอุ่นใจ แต่ด้วยความที่ฉันเลือกคนที่จะมาเป็นคู่ชีวิตนั้นผิด ก็เลย ผิดมาตลอด..... ต่อไป ไม่ว่าอะไรจะเกิด ฉันคง ไม่ไปยุ่งกับเค้าแล้ว เพราะฉันถือว่า ตอนที่หัวโผล่ออก มาจากท้องแม่ แม่้รักษา พ่อหาเงินมาประทังหลายชีวิต ในขณะที่พ่อต้องลำบาก อดหลับอดนอนจนรถชน เขียนไปก็น้ำตาไหลไปนะ...ใครจะว่าน้ำเน่า หรือ ทำเป็นน่าสงสาร ฉันไม่แคร์กับคำพูดของคน แต่ฉันถือว่า สิบปากว่า....ไม่เท่าหนึ่งตาเห็น.... หากอวัยวะของร่างกาย ฉันพูดได้ พวกเขาเหล่านั้นก็คงตะโกนออกมาว่า.... พวกมันไม่มีอะไรทำกันเหรอ ทำไม ต้องมาใส่ร้าย ป้ายสี มาทกลาย ร่างกายและจิตใจ ชีวิตที่ กำลังคีย์ข้องความนี้อยู่ด้วย ฉันเหมือนคนที่ตายไปแล้ว เหลือ แต่ร่างกาย ที่ หลงเหลือ และช่่วยบุพการีที่ฉันรัก และเคารพ อย่างเดียวที่ฉันจงรักภักดีต่อท่านทั้งสองเสมอมา... ฉันเหนื่อยจัง เหนื่อยมาก... ทำไมนะ พ่อแม่เลี้ยงลูกห้าหกคนได้ แม่ต้องแบกท้องหลายคนได้ แต่ไม่มีลูกคนไหนก่วงใย... พอแม่เสียก็กุลีกุจอกันมาร้องไห้และมาโทษคนที่ดูแล ผิดด้วยรึป่าว บางที......................... รายจ่ายที่ฉันต้องจ่่ายให้อดีต สามี ตั้งแต่ที่เราคบกันมา ใครจะว่าแันว่าฉันเลี้ยงผู้ชาย ฉันก็ไม่โกรธ ด้วยความมีเมตตาจิต ฉันได้เงินมาง่ายๆๆ ทำงานมา ก็เลี้ยงเค้าไม่พอ ยังมีครอบครัวของเค้าอีัก เงินที่พ่อเสียไป เป็นค่าตกแต่งบ้าน ก็เกือบล้าน พ่อให้ให้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆไม่มีวันจบ รถที่พ่อซื้อให้ เงินที่พ่อให้ในวันแต่งงาน ตึกที่พ่อให้อดีต สามีไปทำการค้าเป็นเวลาร่วมเกือยบสิืบปี เกือนละ10000 นอกจากนั้นไม่อยากจะกล่าวขุดขึ้นมา.... แล้วอดีตสามีฉันยังมาว่าว่า ทุกวันนี้ฉันเอาเงินไปปรนเปรอผู้ชายคนอื่น มันผิดวิสัย นัก..... บางที............................. เค้าว่าคนอื่นชั่วได้ แต่... เค้าไม่เคยมองเข้าไปดูตัวเค้าเองเลยว่า ทุกวีันนี้เค้าทำอะไรให้ที่บ้านของฉันได้บ้าง............... หากจะเปรียบเทียบฉันกับอดีตสามี...ว่าใคร..ถลุง ใครกันแน่... ก็ น่าจะเปรียบว่า ของฉันเหมือนภูเขาเอเวอร์เรสที่ถมให้เค้าจนสูง โดยที่ไม่มีใครเห็นใครรู้.... ส่วนเค้า ก็เปรียบเหมือนกองขยะ ตามรับขายของเก่ากองนึง ที่มีแต่หนอน สิ่งสกปรกที่เค้าคิดในหัว........ เอาแต่ใจ ดีใส่ตัว...ชั่วใส่คนอื่นอยู่ร่ำไป............. บางที หากหัวใจมันหนื่อย นัก....... ก็อยากจะพาหัวใจ ตัวเอง กลับบ้านเก่า............ เกือบจะสุดชีวิต ฉันไม่เคยปล่อยให้ปากท้อง ของครอบครัวต้องอดอยาก ฉันทำไมต้องเสียสละ ทำไมต้องอุทิศ แต่พอเวลา อดีตสามี เค้ามีเงินมา ทำไม เค้า ไม่มีแม้นน้ำใจสักนิด โยนเงินให้คน ยิื่่ง กว่า ให้ ขอทานอีก......... ข้าวสักเม็ดก้ยังไม่ได้ลงท้อง...... อยากจะตะโกนให้โลกรับรู้ว่า ฉันไม่อยากเกิด อีกแล้่ว...ฉันเกลียดเค้า ....ค่ะ
ทรายกะทะเล 29 ส.ค. 2555 10:53 น. - ID 145497 
1276
0
0
30 สิงหาคม 2555 09:15 น. - comment id 1243815
คงไม่ว่าอะไรนะคะ ถ้าจะบอกว่าบางทีเราอาจจะเคยเป็นหนี้เค้าตั้งแต่ชาติที่แล้วชาตินี้ถึงต้องมาใช้หนี้ ชาติต่อไปเราก็อโหสิกรรมให้เค้าแล้วไม่ต้องเจอกันอีก..เป็นกำลังใจให้เข้มแข็งไว้นะคะ
30 สิงหาคม 2555 22:50 น. - comment id 1243861
คงไม่ หนักถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ มันเป็ฯการกระทำของเราเอง ที่เลือกคนที่ทำให้เราสงสาร เรามีความเมตตากับเค้า ในทางกลับกัน ไม่ได้นึกถึง บุพการี ทึ่สุดแล้ว คนอย่างเค้าไม่เคยมีความสังวรณ์ หรอกค่ะ ดีกับเค้า ซื่อสัตย์มาตลอด แต่ บางทีรู้สึกไม่ดีเลยว่า....ทำไมเค้าทำใจร้ายกับเราตลอด....รู้สึกเสียในค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
