เพียงสร้างภาพ

พรางตัวตนบนเศร้าลบเงาโศก
พลางหยิบโลกสวยสมประโคมสรรค์
อำพรางมุมซุ้มหม่นให้พ้นวัน
ให้เหลือเพียงภาพฝันบรรจุจาร
เหมือนอยู่ใต้แดดต้องแต่ร้องหนาว
ลบความร้าวของตนให้พ้นผ่าน
ต้องสร้างพจน์คดโกงเป็นโครงการ
เพียงเพื่อผลาญธารเศร้าบรรเทาลง
คือความสุขเพียงภาพก็ซาบซับ
ขอเพียงหลับคืนข้ามก็ตามประสงค์
ยอมให้ศรซ่อนพรางในร่างองค์
เพียงเพื่อส่งสุขสันต์กำนัลตน

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

ดาวระดา 24 ส.ค. 2555 09:55 น. - ID 145441

1418

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/145441 ที่มา: ดาวระดา

comments powered by Disqus

cicada

25 สิงหาคม 2555 11:15 น. - comment id 1242859



กรองคำงามเสมอค่ะ พี่นก..

แซมค่ะ

ฤกษ์(ไม่ได้ล๊อกอิน)

24 สิงหาคม 2555 23:16 น. - comment id 1243000

ไม่ต้องลืมเรื่องหลังที่พลั้งผ่าน
เพียงยื่นมือประสานเราทั้งสอง
สร้างความหวังขึ้นใหม่สองใจครอง
ฟ้าสีทองมีได้ไม่ไกลเกิน

ความหลังเก็บเอาไว้ก็ได้นาน ๆเอาขึ้นมาคิดขำ ๆ

กทก.

24 สิงหาคม 2555 12:41 น. - comment id 1243113

เพราะค่ะ  ชอบ

ภาพที่สร้างดูสุขสันต์
วันที่พบประสบเศร้า

ร้อยฝัน

24 สิงหาคม 2555 11:08 น. - comment id 1243156

อ่านแล้วชอบงานของคุณมากเลยค่ะ
คุณดาวระดา

ดาวระดา

25 สิงหาคม 2555 22:05 น. - comment id 1243400

ขอบคุณครับน้องแซมพอดีค้นหายpassเจอเลยเข้ามาแจมครับหายไปนานยังแต่ก็จำได้หลายๆคนนะอย่างกวีปกรณ์ กุ้งหนามแดง ร้อยฝัน เป็นต้นครับและดีใจที่พบน้องสาวที่น่ารักที่นี่ครับครูแก้ว ประเสริฐเป็นครูของพี่ที่นี่ครับท่านสอนหลายๆอย่างพี่เป็นศิษย์ที่เป็นผู้ชายคนแรกของท่านด้วยละ

แก้วประเสริฐ

25 สิงหาคม 2555 23:50 น. - comment id 1243417



       แวะมาเยี่ยมศิษย์เรารุ่นแรกที่เป็นชาย
บัดนี้ครูคิดประดิษฐ์กลอนซึ่งทำให้เกิด
พลิ้วอารมณ์อ่อนหวานอ่อนช้อย พึ่งลง
ไว้สามกลอนเท่านั้น หากเธอต้องการศึกษา
ให้ย้อนไปอ่านกลอนครูที่มอบให้อนงค์นาง
และอื่นๆไว้ แต่มีแต่อนงค์นางเท่านั้นที่เล่น
เป็นกลอนหนึ่งชั้นและสองชั้นผิดไปจาก
กลอนธรรมดา ที่สำคัญต้องบังคับกลอน
อย่าให้อักษรซ้ำกันเป็นอั้นขาด  จะเพิ่ม
ความยากและทักษะในอักษรเพิ่มขึ้นอีก
    ครูภูมิใจที่เธอยังไม่ลืมครู แต่หายไป
นานแสนนานนะ  ยังรักศิษย์เรามากเสมอ

                  แก้วประเสริฐ.