คิดถึงใคร คนหนึ่ง มากมายนัก คิดถึงคน ที่รัก ไม่ห่างหาย คิดถึงเขา ทุกวัน ไม่ผันกลาย คิดถึงสาย บ่ายค่ำ ย้ำทั้งคืน .. ใครคนหนึ่ง ที่เขา เราเคยคู่ ใครเคยอยู่ คู่กัน ไม่ผันอื่น ใครเคยรัก ประคอง น้องทั้งคืน ใครเคยชื่น แต่สุข แม้ทุกข์มี ... เราเคยผ่าน เรื่องสุข ทุกข์และเศร้า เราเคยผ่าน ความเหงา มาอย่างนี้ เราเคยผ่าน อุปสรรค มามากมี เราเคยผ่าน เดือนปี มาแปดครา ... วันที่เธอ เดินไป ยังจำแม่น เธอปล่อยแขน เคยกอด ไม่กังขา เราสองนั้น จากกัน ด้วยน้ำตา ถึงแม้ว่า ยังรัก แต่จากไกล .... ความเข้าใจ ความรัก ยังมีล้น ใครหลายคน เขาบ่น ยังสงสัย เมื่อยังรัก แล้วจาก กันทำไม ตอบไม่ได้ ได้แต่ คิดถึงเธอ ... ความรักเรา ใช่แค่ เริ่มประเดี๋ยว เผลอแป๊บเดียว แปดปี ที่เสนอ วันรักผ่าน เร็วคล้าย ใจละเมอ แต่วันที่ ขาดเธอ ปีแสนนาน ... สี่ปีแล้ว สิหนา ผ่านมาแล้ว สี่ปีที่ ไร้แวว จะประสาน เป็นสี่ปี ที่แสน จะเนิ่นนาน สี่ปีผ่าน ผ่านไป แบบไร้เธอ ... สิบสองปี ที่เรา ได้รู้จัก อีกแปดปี คู่รัก เธอเสมอ อีกสี่ปี ที่ฉัน ไม่มีเธอ ไม่เคยเจอ ใครที่ ดีเท่าเทียม ... พยายาม หาใคร มาแทนที่ คบคนนั้น โน้นนี้ ไม่มีเขียม ใครที่พบ รู้จัก เหมือนรักเทียม มันไม่เยี่ยม ยอดยิ่ง จริงเหมือนเรา ... ครบสี่ปี เดือนนี้ แล้วสินะ ไม่รู้จะ ทำไง ให้หายเศร้า คิดถึงเธอ ทีไร น้ำตาเรา มันรุมเร้า อยากล้น จากขอบตา ... ไปทางใหน อย่างไร ก็คิดถึง ที่เคยซึ้ง ยังมี ทุกที่หนา หากพี่ย้อน กลับได้ ผ่านเวลา ไม่ให้ของ มีค่า นี้หลุดมือ ... ก็คงได้ แค่บ่น ปนความเศร้า คิดถึงเขา เขาไม่รู้ สู้ทนดื้อ แค่ระบาย จากใจ พิมพ์ด้วยมือ อยากให้รู้ เธอคือ สุดหัวใจ ... สี่ปีแล้ว ไม่มี วันลืมหรอก สี่ปีที่ อยากบอก ทนไม่ไหว สี่ปีที่ น้ำตา ไม่แห้งไป สี่ปีที่ หัวใจ คิดถึงเธอ ................................... 5 ก.ค. 2543 เจอกันครั้งแรก...
มวลภมร 15 พ.ค. 2557 20:34 น. - ID 145415 
4714
10
0
23 สิงหาคม 2555 15:53 น. - comment id 1242599
ความคิดเห็นที่ 25 : หมายเลข 1276296 ถ้าลืมไม่ได้ ก็เก็บไว้เป็นความทรงจำที่ดีก็ได้เนอะ din.................................. อยากเก็บ..และอยากกลับครับบ
21 สิงหาคม 2555 18:44 น. - comment id 1243052
เป็นรักที่มิรู้ลืมนะคะน้องมวลภมร
21 สิงหาคม 2555 18:55 น. - comment id 1243055
ความคิดเห็นที่ 1 : หมายเลข 1276047 เป็นรักที่มิรู้ลืมนะคะน้องมวลภมร อนงค์นาง
21 สิงหาคม 2555 20:25 น. - comment id 1243062
เคยมีประสพการณ์คล้ายๆกัน แต่คนละสถานที่ คือเจอกันที่หน้าโรงลิเกน่ะครับ ตอนนั้นประมาณปี 2512 ก็คิดถึงเธอเหมือนกันครับ
21 สิงหาคม 2555 20:30 น. - comment id 1243063
กลอนโดนใจพี่พิมค่ะ ขอแจมนะค่ะ ก็รู้สึกผิดที่คิดลาจาก ทำใจลำบากที่คิดเดินหนี แต่หากอยู่กันแล้วไม่ไยดี เวลาบ่งชี้ก็ไม่มีค่าอันใด เป็นของตายที่กลายไร้ค่า หลายช่วงเวลากว่ายื้อมาได้ ยิ่งนานวันเหมือนไร้จิตใจ ทำฉันให้ยืนต้นตายไม้แห้ง ขาดรดน้ำพรวนดินสิ้นปุ๋ย เธอเพียงกรุยทางทิ้งเสแสร้ง ละเลยกันอยู่อย่างเคลือบแคลง แล้วมาแสดงน้ำตาว่าเสียดาย ฉันนั้นผิดที่เอ่ยวาจาลาก่อน สังคมค่อนยอมทนคำกร่นหลาย คนเอ่ยลาคำจ่มว่ามีมากมาย ความจริงสุดท้ายคือตัวเราที่เขลานาน กว่าจะตัดสินใจได้กลายเป็น กว่าจะพ้นก็เริ่มต้นเมื่อเกือบสาย ....
21 สิงหาคม 2555 20:44 น. - comment id 1243065
เหตุการณ์ของคุณเหมือนกับ รดา ทุกอย่างคะ แต่ ต่างกันที่ 4 ปีที่รัก... 4 ปี ที่ลา....ตัดใจจาก กันทั้งที่ยังรัก เพราะคำว่า ช่องว่างระหว่าง.. ครอบครัว ขอบคุณนะคะ ที่ได้มาอ่านบทกลอน ที่โดนใจมากมายนัก...
21 สิงหาคม 2555 21:25 น. - comment id 1243072
21 สิงหาคม 2555 21:31 น. - comment id 1243073
พี่พุดเขียนเรื่องนี้ตั้งแต่ไม่มีโทรมือถือค่ะ ณ ปัจจุบัน*ลืมสิ้นซาก*แล้วค่ะ ลืม.....ให้สิ้นซาก ฉันยกหูโทรศัพท์ แล้ววางลง เป็นครั้งที่เท่าไร จำไม่ได้เลย รู้แต่ว่าวางลง โดยที่ไม่..แม้แต่ จะกดเลขหมาย ซึ่งจำได้อย่างแม่นยำ ไม่น่าเชื่อเลยว่า.....ใจของฉันจะสับสน ได้ถึงเพียงนี้.... หลายปีมาแล้ว..ที่ฉันจะต้องโทรถึงคุณ ในวันนี้ เดือนนี้ เพื่อ อวยพรวันเกิดให้คุณ นอกเหนือจากความปรารถนาดีที่อยากให้คุณ มีความสุขมากที่สุดแล้ว ฉันก็อยากให้คุณรู้ว่า ฉันยังคงคิดถึงและรักคุณเสมอมา....นะคนดี ทุกปีเช่นกันที่เสียงคุณจะตื่นเต้น ดีใจ ไม่เปลี่ยนแปลง คุณคงดีใจและแสนภูมิใจ ที่ยังมีผู้หญิงคนนี้ ยังคงโง่งม..เฝ้าหลงรัก หลงคอย โดยรู้ว่า..ไม่..แม้แต่จะได้พบกัน ไม่..แม้เพียงรอสบตา..หาคำตอบ.. ฉัน..เคยบอกคุณว่า..อยากพบคุณสักครั้ง ก่อนที่จะตัดใจ เดินไปจากชีวิตคุณแบบไม่ค้างคา ไม่ไยดี ไม่หวนไห้ คิดถึง รำพึงรำพัน ถึงคืนวันเก่าก่อนที่แสนดีมีค่า ในความทรงจำรำลึก ของเราอีกต่อไป ฉันยินดีจะไปเสียทีอย่างที่ลูกผู้หญิงที่ยังมีศักดิ์ศรี ควรจะยอมรับความจริง... ว่า...โลกนี้ ไม่เหลือเยื่อใย ต่อไปอีกแล้ว ระหว่างเรา และไม่เหลือแม้คำว่าคิดถึงและห่วงใย ที่จะเกาะเกี่ยวให้ดวงใจ ช้ำทุกข์ตรมอีกยาวยืน........... ฉันแค่อยากนั่งตรงหน้าคุณ มองตาคุณตรงๆ และขอถามคุณ เพียงคำถามเดียว แม้กายใจอยากจะโผ เข้าหาอ้อมกอดคุณที่เคยแนบแน่น เร่าร้อนรุนแรงอย่างที่เคยเป็น ด้วยแรงรักแรงคิดถึง นานเนาของการพรากจากมานับเป็นสิบปี คำถามเดียวนี้ ที่ต้องการแค่คำตอบเดียว เท่านั้นกลับมา ที่ฉันได้เตรียมใจ พร้อมรับฟัง คำพิพากษา และพร้อมจะกล่าวคำลา ไปจากคุณทั้งในโลกนี้ และโลกหน้า ไม่ให้ตามติดทั้งกายและจิตวิญญาณ แบบขอกรวดน้ำ คว่ำขัน แก่กันนะคนดี ในดวงใจ ที่ไม่อยากพบเจออีกแล้วไม่ว่าชาตินี้ชาติไหนระหว่างเรา คำถามหนึ่งเดียวในใจดวงนี้ ของลูกผู้หญิงคนหนึ่งคนนี้ ที่เคยเททุ่มทอดใจ พลีให้ อย่างหมดจิตหมดใจ คำถามมีว่า...ในใจคุณนั้น เคยมีฉันอยู่บ้างไหม แบบผู้หญิงคนพิเศษ.. เหมือนดังใจฉัน ที่แอบซุกซ่อนคุณไว้ เป็นหนึ่งเดียวในใจ มิรู้เลือนลืม... แต่มาวันนี้...แปลกสิ้นดี ที่แม้อยากจะถามคุณมากสักเพียงใด ฉันก็ไม่ต้องการ แกล้งโง่ หลอกตัวเองให้หลงรอคำตอบ..ต่อไปอีกแล้ว... ดวงตาฉันใส ดวงใจฉันสว่าง เพราะฉันฉลาดขึ้น และหาคำตอบนั้น ให้ใจตัวเองพบแล้ว โดยไม่จำเป็นต้องถามคุณเลย... ระหว่างเรานั้น ถ้าฉันไม่หลอกตัวเองมานานนับสิบปี แบบคนที่งมงายอยู่กับโลกแห่งความฝัน ฉันก็น่าจะรู้ว่า มันจบกันไปนานแล้ว ... คำตอบนั้น มันอยู่ที่ตรงนี้ต่างหาก ตรง ที่..ใจของฉันเอง ..ใช่เธอ! คำๆเดียวที่ง่ายๆสั้นๆ.ตรงไปตรงมา ตรงใจ ...อย่างที่สุด.. เพียงถ้ามีปัญญาและเปิดใจยอมรับ.. คำนั้นคือคำว่า....ลืม!.............ลืม........... ลืมเสียเถิด อย่าคิดถึง!........ และ..ลืม!........เถิดนะว่า ...เราเคยรู้จักกัน...และ ระหว่างเรานั้น.......สวย...ที่สุด ถ้าจะ..จบสิ้นกัน.... ด้วยคำๆนี้ .... ลืมเสียที..... ลืมทุกสิ่ง.... ให้สิ้นซาก....จากนี้ไป...จนวันตาย แถมบทกวีที่เขียนในนามสาวบ้านนาและตั้งใจจะนำมารวมไว้ในหน้าสมาชิกค่ะ เนื้อดินดีเพาะพืชพันธุ์เนื้อใจนั้นเพาะความดี ..... นั่งโดดเดี่ยวเปลี่ยวใจริมทะเลกว้าง โลกอ้างว้างร้างไร้ใจสลาย ขอบฟ้าไกลน้ำจรดฟ้ายิ่งเดียวดาย ใจสลายคล้ายเศษแก้วแล้วนะใจ... ก้มลงกอบหัวใจหวังคืนกลับ เศษแก้วยับกับธุลีที่ร้าวไหว หยาดน้ำตาราวหยาดฝนตกต้องใจ หยาดเลือดไหลไหวสะเทือนเตือนเจ็บจำ.. ใจดวงงามนิ่งงันกับฝันร้าย โลกสลายหายวับรับรอยช้ำ ใจดวงหวานรานร้าวทุกข์ระกำ จนบอบช้ำย้ำรอยแผลแพ้ทั้งใจ... ทรุดกายลงแหงนวอนฟ้าท้าลมฝน พระเบื้องบนทอดทิ้งลูกฤาไฉน ร่างทั้งร่างทั้งเลือดเนื้อและหัวใจ ท่านใช่ไหมรู้ดีที่เป็นมา.. ก้มลงกราบกินดินทรายขอหมายมาด กี่ภพชาติให้ลูกพ้นพิพากษา จากคำคนผู้ไม่รู้ไม่เห็นในวิญญาญ์ ลูกเหว่ว้าหาทางธรรมน้อมนำใจ.. สวดขอพรกี่พันครั้งหาทางออก ลบช้ำชอกสร้างพลังเริ่มหวังใหม่ ลืมเงาเศร้าลบรอยร้าว เคี่ยว..เนื้อใจ.. หวังหว่านไถเพาะพืชพันธุ์สร้างฝันดีมอบโลกงาม
21 สิงหาคม 2555 22:47 น. - comment id 1243124
ความคิดเห็นที่ 3 : หมายเลข 1276057 เคยมีประสพการณ์คล้ายๆกัน แต่คนละสถานที่ คือเจอกันที่หน้าโรงลิเกน่ะครับ ตอนนั้นประมาณปี 2512 ก็คิดถึงเธอเหมือนกันครับ บุญพร้อม
21 สิงหาคม 2555 22:49 น. - comment id 1243126
กว่าจะตัดสินใจได้กลายเป็น กว่าจะพ้นก็เริ่มต้นเมื่อเกือบสาย .... น้ำตาลหวาน
21 สิงหาคม 2555 22:57 น. - comment id 1243127
พุด 21 ส.ค. 55 .................................. ขอบคุณครับ..บางเรื่องก็แปลกเนอะ..รู้ว่าต้องเศร้า แต่ก็ต้องทำ..แต่ก็ต้องจาก..แต่ก็ต้องลา ทั้งที่ไม่ได้อยากจากกันเลย...มนุษย์เนอะ ยังงัยก็เป็นสัตว์สังคม..ความรักไม่ใช่เรื่องของคนสองคนเสมอไปจริงๆ
21 สิงหาคม 2555 22:55 น. - comment id 1243128
ความคิดเห็นที่ 5 : หมายเลข 1276060 เหตุการณ์ของคุณเหมือนกับ รดา ทุกอย่างคะ แต่ ต่างกันที่ 4 ปีที่รัก... 4 ปี ที่ลา....ตัดใจจาก กันทั้งที่ยังรัก เพราะคำว่า ช่องว่างระหว่าง.. ครอบครัว ขอบคุณนะคะ ที่ได้มาอ่านบทกลอน ที่โดนใจมากมายนัก... รดา
21 สิงหาคม 2555 22:56 น. - comment id 1243129
ความคิดเห็นที่ 6 : หมายเลข 1276066 แก้วประภัสสร
22 สิงหาคม 2555 08:11 น. - comment id 1243135
คือ 24 ปีที่ผ่านมา หรือว่า 8 ปีที่รัก 4 ปีที่ลา รวมเป็น 12 ปีที่รู้จัก เฌอ เปง งง อ่ะค่ะเด่ว ไปหาซื้อ 12 กะ 84 งวดนี้ รวย
22 สิงหาคม 2555 09:01 น. - comment id 1243150
อ่านแล้วสะเทือนใจจริงๆ ครับ ชอบวรรคที่ว่า "เมื่อยังรัก แล้วจาก กันทำไม" เหมือนผมเลยครับ แต่ไม่ว่าจะยังไง ความรักก็คือความรัก แม้ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ความรักมันก็ยังคงอยู่ ผมเชื่ออย่างนั้นครับ เป็นกำลังใจให้ครับ ^^
24 สิงหาคม 2555 11:01 น. - comment id 1243152
ของผมเพิ่งผ่าน 7 ปีได้ 4 เดือน เริ่มง่อนแง่นพอสมควร เป็เรพาะความห่างไกลที่ทำให้ห่างใจ...อ่านแล้วเศร้าจริงๆ
24 สิงหาคม 2555 11:46 น. - comment id 1243158
ความคิดเห็นที่ 27 : หมายเลข 1276426 ของผมเพิ่งผ่าน 7 ปีได้ 4 เดือน เริ่มง่อนแง่นพอสมควร เป็เรพาะความห่างไกลที่ทำให้ห่างใจ...อ่านแล้วเศร้าจริงๆ punjin
22 สิงหาคม 2555 09:52 น. - comment id 1243163
ความคิดเห็นที่ 13 : หมายเลข 1276089 คือ 24 ปีที่ผ่านมา หรือว่า 8 ปีที่รัก 4 ปีที่ลา รวมเป็น 12 ปีที่รู้จัก เฌอ เปง งง อ่ะค่ะ เด่ว ไปหาซื้อ 12 กะ 84 งวดนี้ รวย เฌอมาลย์
22 สิงหาคม 2555 09:54 น. - comment id 1243164
วามคิดเห็นที่ 14 : หมายเลข 1276102 อ่านแล้วสะเทือนใจจริงๆ ครับ ชอบวรรคที่ว่า "เมื่อยังรัก แล้วจาก กันทำไม" เหมือนผมเลยครับ แต่ไม่ว่าจะยังไง ความรักก็คือความรัก แม้ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ความรักมันก็ยังคงอยู่ ผมเชื่ออย่างนั้นครับ เป็นกำลังใจให้ครับ ^^ รินทรัฏฐ์
22 สิงหาคม 2555 11:40 น. - comment id 1243185
ไม่ถูกกับหนุ่มเอกเคมีเลยค่ะ อิอิ
22 สิงหาคม 2555 13:00 น. - comment id 1243190
ความผูกพันมันสลัดทิ้งยากน่ะ ต้องทำใจน่ะนายมวน :)
22 สิงหาคม 2555 11:52 น. - comment id 1243192
ความคิดเห็นที่ 17 : หมายเลข 1276130 ไม่ถูกกับหนุ่มเอกเคมีเลยค่ะ อิอิ เพียงพลิ้ว
22 สิงหาคม 2555 20:34 น. - comment id 1243244
ไม่ใช่เราแน่ที่เรียนเคมีในระดับอุดมศึกษา แค่เรียนตอน ม.ปลายก็บอกลาเรียบร้อยแล้ว
22 สิงหาคม 2555 21:08 น. - comment id 1243251
22 สิงหาคม 2555 21:10 น. - comment id 1243253
ไม่สันทัดเช่นกับครับ..ครูทราย..
23 สิงหาคม 2555 07:20 น. - comment id 1243278
ชีวิตยังต้องอยู่อีกหลายสิบปี ขอให้มีกำลังใจครับ
23 สิงหาคม 2555 09:25 น. - comment id 1243302
ความคิดเห็นที่ 23 : หมายเลข 1276227 ชีวิตยังต้องอยู่อีกหลายสิบปี ขอให้มีกำลังใจครับ พจนา/หนังสือ
23 สิงหาคม 2555 13:24 น. - comment id 1243346
ถ้าลืมไม่ได้ ก็เก็บไว้เป็นความทรงจำที่ดีก็ได้เนอะ
25 สิงหาคม 2555 16:42 น. - comment id 1243372
พบเพื่อลา..... มาเพื่อจาก..... ลำบากใจ อ่านแล้วก็เศร้าค่ะ ทุกๆการพบเจอก็ต้องมีการลาจากเข้าสักวัน มันเป็นกฎธรมดาที่เราต้องพบเจอขึ้นอยู่กับว่าเราจะได้ใช้ช่วงเวลาที่พบเจอได้นานเท่าไหร่? ที่เหลือไว้คือความทรงจำดีๆมิรู้ลืม.....เชื่อว่าต่างคนก็คงคิดถึงกันอยู่ค่ะ
25 สิงหาคม 2555 17:58 น. - comment id 1243374
วามคิดเห็นที่ 29 : หมายเลข 1276567 พบเพื่อลา..... มาเพื่อจาก..... ลำบากใจ อ่านแล้วก็เศร้าค่ะ ทุกๆการพบเจอก็ต้องมีการลาจากเข้าสักวัน มันเป็นกฎธรมดาที่เราต้องพบเจอขึ้นอยู่กับว่าเราจะได้ใช้ช่วงเวลาที่พบเจอได้นานเท่าไหร่? ที่เหลือไว้คือความทรงจำดีๆมิรู้ลืม.....เชื่อว่าต่างคนก็คงคิดถึงกันอยู่ค่ะ Cake Panatchakorn
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
