เมื่อน้อยนั้นลำบากสุดยากเย็น ต้องไปเป็นเด็กรับใช้ในบ้านเขา กว่าจะได้ความรู้เลี้ยงดูเรา ก็ทำเอาย่ำแย่เกือบแพ้มัน อยากดิ้นรนค้นคว้าหาความรู้ ก็ขาดครูคอยเพิ่มมาเติมฝัน ด้วยวิชายุคหลังต้องซื้อกัน จะแบ่งปันอย่าหวังตั้งโกงกิน ได้มาเจออาจารย์ท่านรอบรู้ แค่คลิกดูเปิดดูก็รู้สิ้น ทั้งดีชั่วหลากหลายในธานินทร์ ใช้ตัดสินอ้างความตามข้อมูล อาจจะสายเกินไปที่ได้พบ ก็ใกล้จบฉากปิดชีวิตศูนย์ แม้จะไร้คนย้ำมาค้ำคูณ ไม่อาดูรได้รู้ คู่เคียงตาย
10 สิงหาคม 2555 19:48 น. - comment id 1241988
ยังอยู่อีกนานน่า
10 สิงหาคม 2555 20:38 น. - comment id 1241998
หลอกให้ ดีใจมั๊ง
11 สิงหาคม 2555 01:05 น. - comment id 1242010
อารมณ์นี้ท่าจะอยู่อีกนานค่ะ แวะมาทักทาย สวัสดีค่ะ
11 สิงหาคม 2555 07:07 น. - comment id 1242020
เขียนเอาไว้เพื่อเตือนตนเอง ว่านับแต่นี้ไปอาจตายได้ทุกเมื่ออยากทำอะไรก็รีบๆทำ ไม่ได้มีเจตนาเป็นอื่น ภาพหัวร่อเป็นภาพที่ใช้ประจำ ชอบครับ
11 สิงหาคม 2555 10:21 น. - comment id 1242037
ไม่มีใครแก่เกินเรียน... จงพากเพียรไปเถิดจักเกิดผล ทุกสิ่งอย่างที่ใคร่รู้ เป็นครูคน ไม่อันจนเพราะรู้กว้างเห็นทางไป
11 สิงหาคม 2555 11:33 น. - comment id 1242040
เราคิดถึงสุนทรวิทย์มิตรร่วมรบ หากใครพบช่วยบอกเล่ากับเขาหน่อย ว่าคนอยู่ข้างหลัง ยังรอคอย ใยมาปล่อยให้เพื่อนเหงาเศร้าดวงแด
12 สิงหาคม 2555 02:17 น. - comment id 1242055
สุนทรวิทย์.. หายไปไหนใคร่อยากรู้ ปล่อยเราอยู่สู้กลอนไร้ร่อนร่าย ไปไหนไม่รู้ หรือเจ้าชู้ไม่รูคลาย ไปสบาย ปล่อยให้เหงา เพียงเราสอง กลับมาเถิดวันวานยังหวานอยู่ เราต่างรู้สู้แต่งกลอนร่อนฉลอง ท่านบุญพร้อมสะกิดใจจึงได้มอง โปรดมาลองมาโต้กลอนแต่ก่อนเคย ท่านบุญพร้อมช่วยประกาศเสียงตามสาย ว่าอภัยให้ท่าสุนทรวิทย์..ไม่ติดใจ
12 สิงหาคม 2555 07:52 น. - comment id 1242061
หากถือสาว่าเราเมาอักษร ไปขอดค่อนล่วงเกินจนเพลินหลง โดยเนื้อแท้หาใช่เจตจำนง จุดประสงค์เพื่อเฮฮาภาษากลอน