คนบ้านเดียวกัน

ศรีสมภพ

ต่างคนต่างคิด ต่างจิตลิขิตฝัน
ต่างกัน ใช่จะต่างสร้างอักษร
ต่างคนต่างค้นคิดลิขิตกลอน
เป็นบทบาทวรรคตอนสะท้อนจินตน์
เป็นหมู่ชนน้อยนิดในโลกกว้าง
ผู้ปล่อยวางโลกเก่าอันด่าวดิ้น
หลงงกเงิ่นเดินเช้าค่ำหาทำกิน
จนลืมสิ้น ..อภิรมณ์อักษรา
บ้านนักกลอนหลังงามในยามนี้
เหล่าน้องพี่ล้วนมีใจจะใฝ่หา
มาร่วมเรียงมาร่วมใจใช้วิชา
ร้อยอักขรามาขับขานสราญรมณ์
ความสามารถทุกๆท่านเท่ากันหมด
หากจะลดก็เพราะใจไม่ใคร่สม
ความหลากหลายได้ปรากฏเป็นบทชม
อย่าจ่อมจมกับใจตนค้นให้เจอ
ความงดงามท่ามขี้เหร่ยังเก๋อยู่
ความไม่รู้ยังน่ารักประจักษ์เสมอ
มิตรภาพนั้นยิ่งใหญ่ที่ได้เจอ
เรา/ฉันเธอ อยู่ร่วมกันในบ้านกลอน
อย่าหนักใจในอารมณ์ผสมผสาน
แลกกันเขียนเวียนกันอ่านวานกันสอน
ประคองกันไต่บันไดใฝ่อาทร
คนบ้านกลอนใช่เปล่าเปลี่ยว..ใจเดียวกัน
ต่างคนต่างลิขิต และคิดค้น
ต่างผลต่างก็งามทุกความฝัน
ต่างสไตล์หลายหลากอยากรำพัน
ต่างหอบฝันมาปั่นกลอน..สะท้อนจินตน์				
comments powered by Disqus
  • แก้วประภัสสร

    25 กรกฎาคม 2555 11:08 น. - comment id 1239818

    หนูหอบฟางมา ช่วยอบไก่ให้หนูหน่อย
    คนเป็นร้อยอิ่มแล้วจิตแกล้วกล้า
    ค่อยเติมเชื้อมิตรภาพตราบดินฟ้า
    รอเวลาไก่สุกเข้าคลุกวง ใน ...
    
    71.gif16.gif36.gif
  • คนบางบอน

    25 กรกฎาคม 2555 11:23 น. - comment id 1239828

    แวะมาชื่นชมผลงานคนบ้านเดียวกันครับ
    
    41.gif36.gif41.gif
  • มนต์กวี

    25 กรกฎาคม 2555 11:45 น. - comment id 1239846

    ยามกลอนเบาก็เบาใจไม่ลำบาก
      ยามกลอนหนักก็หนักใจกว่าใครเขา
        ยามกลอนซึ้งก็ตรึงใจไม่สร่างเซา
          ยามกลอนเศร้าก็เกินเก็บเจ็บระบม
            ยามใจหวามกลอนก็หวานผ่านอักษร
              ยามใจร้อนกลอนร้าวรอนไม่สุขสม
                ยามใจเหงากลอนก็เหงาเศร้าสุดตรม
                  ยามใจล้มกลอนก็ขมเศร้าสุดทรวง
  • (น้ำตาลหวาน)

    25 กรกฎาคม 2555 11:54 น. - comment id 1239850

    บ้านเดียวกันฝันเดียวกันในที่นี้
    เราน้องพี่ร่วมสร้างเติมแต่งฝัน
    ขอบคุณบ้านที่พาเราพบกัน
    ประสบการณ์ในบ้านนั้นยากลืมเลือน
    
    
    ว่างก็เข้ามาเหนื่อยกายาก็มาอีก....11.gif42.gif
  • มวลภมร

    25 กรกฎาคม 2555 12:26 น. - comment id 1239856

    เบื่อก็มา เศร้าก็มา ล้าก็เห็น
    เพียงเพราะเป้น ที่พัก หัวใจเหงา
    ยามเหนื่อยมา ได้พัก ใจเบาเบา
    ยามเหงาเศร้า ก็นั่งเหงา หน้าบทกลอน36.gif
  • แกงฯ

    25 กรกฎาคม 2555 14:01 น. - comment id 1239876

    แหล่งพัก..คนรักกลอน...1.gif36.gif36.gif
  • จวว

    25 กรกฎาคม 2555 14:40 น. - comment id 1239893

    คนบ้านเดียวกันแค่มองตากันก็เข้าใจอยู่ 4.gif
  • เพียงพลิ้ว

    25 กรกฎาคม 2555 15:47 น. - comment id 1239929

    แอบอยู่ในมุมบ้าน อิอิ
    
    
    36.gif36.gif36.gif36.gif36.gif36.gif36.gif36.gif36.gif1.gif
  • อนงค์นาง

    25 กรกฎาคม 2555 22:29 น. - comment id 1240040

    ดีกันแล้วค่ะ
    ผ่านพ้นวิกฤตของจิตใจไปได้
    รักกัน เข้าใจกันมากกว่าเดิมค่ะ
    ขอบคุณที่ท่านศรีสมภพเป็นกลางได้อย่างน่าชื่นชม
    พายุฝนผ่านพ้นไป ท้องฟ้าแจ่มใสงดงามจริงๆค่ะ
  • ดวงจันทร์

    26 กรกฎาคม 2555 00:13 น. - comment id 1240046

    36.gif36.gif36.gif
    ถูกใจกลอนคุณศรีสมภพครับ
    16.gif16.gif16.gif16.gif
  • ศรีสมภพ

    26 กรกฎาคม 2555 00:29 น. - comment id 1240047

    บ้าหอบฟางแต่สร้างสรรค์
    บ้านเดียวกันร่วมสรรค์สร้าง
    ร่วมทุกฝันเสกสรรทาง
    แล้วปล่อยวางเพื่อสร้างสุข..สนุกกลอน !
    
    ขอบคุณ..สาวแบม แย้มวรยุทธ
     ..จุดประกาย !
    
    29.gif36.gif24.gif
  • ศรีสมภพ

    26 กรกฎาคม 2555 00:47 น. - comment id 1240048

    คนบางบอน..วอนรักสมัครมั่น
    อยู่ร่วมบ้านชาวกลอนผ่อนคลายเห็น
    เป็นศาลาพักใจ ..ใช่ลับเร้น
    ความอยากเป็น อยากฝัน..เช่นนั้นเอง
    
    
    
    29.gif36.gif24.gif
  • ศรีสมภพ

    26 กรกฎาคม 2555 07:16 น. - comment id 1240057

    มนต์กวี..ดีนักเล่นอักษร
    ผ่าบทกลอนให้เห็นเช่นดังว่า
    มีหนักเบา รัก เหงา เศร้าอุรา
    ต่างล้วนค่าภาษางามทุกความคำ
    
    ขอบคุณกวีหนุ่มผู้มีความหล่อเป็นอาทิ..
    
    24.gif27.gif29.gif
  • ศรีสมภพ

    26 กรกฎาคม 2555 07:28 น. - comment id 1240061

    ในชายคาบ้านเดียวกันที่สรรค์สร้าง
    ย่อมมีต่างกันไปใช่ขัดแย้ง
    ด้วยเคารพนบน้อมพร้อมชี้แจง
    ตามฤทธิ์แรงแห่งอารมณ์ผสมกัน
    
    เป็นสามัญบทกวีที่คงงาม..
    ขอบคุณ.. น้ำตาลหวาน(คนบ้านเดียวกัน)
    
    36.gif24.gif41.gif
  • ศรีสมภพ

    26 กรกฎาคม 2555 07:38 น. - comment id 1240063

    ที่พักพิงให้เหงาคลายชายคาบ้าน
    ร่วมเขียนอ่านในหน้าจอพอให้ชื่น
    ซอกโลกหนึ่งโยงถึงกันทั้งวันคืน
    เพื่อหยิบยื่นความสัมพันธ์สราญรมณ์
    
    บทนี้คงเหมาะควร ..แก่มวลภมร
    
    36.gif24.gif29.gif
  • ศรีสมภพ

    26 กรกฎาคม 2555 07:51 น. - comment id 1240067

    หากเหนื่อยนักพักก่อนผ่อนคลายล้า
    เชิญเข้ามาคุยกันในบ้านนี้
    บ้านแห่งฝันนั้ยังรอคนจรลี
    ชวนน้องพี่แวะกันก่อนเพื่อหย่อนใจ
    
    คุณแกงฯ ..เสริฟน้ำให้แขกหน่อยนะ..
    
    36.gif24.gif29.gif
  • ศรีสมภพ

    26 กรกฎาคม 2555 07:56 น. - comment id 1240069

    ตามองตาใจตรงกันนั่นแท้เชียว
    จึงเกาะเกี่ยวร่วมกันในบ้านนี้
    บุญนำพาวาสนาส่งนั้นคงมี
    บ้านหลังนี้จึงมีเรา..ที่เข้าใจกัน
    
    ขอบคุณ จวว.
    
    24.gif27.gif29.gif
  • ศรีสมภพ

    26 กรกฎาคม 2555 08:05 น. - comment id 1240075

    หายไปไหนใครเห็นบ้างแม่นางน้อย
    คนหน้านิดจมูกหน่อยไปไหนหนา
    เห็นแว๊บๆ แอบอยู่ไหนละแก้วตา
    โอหลั่นล้าแอบในส้วม ทำอะไร?
    
    เพียงพลิ้วๆ ออกมาเหอะ ทุกคนให้อภัยแล้ว..
    
    25.gif64.gif36.gif
  • ศรีสมภพ

    26 กรกฎาคม 2555 08:13 น. - comment id 1240082

    หลังฟ้าครึ้มซึมเซา เราก็แจ้ง
    ด้วยฤทธิ์แรงแห่งธรรมที่นำให้
    สุขหรือทุกข์มัคลุกเคล้าเข้าเนื้อใน
    แยกให้ได้แยกให้เห็นประเด็นธรรม
    
    หลังฝนกระหน่ำ..
    ท้องย่อมฟ้าใสงามอร่ามเรือง..
    
    ขอบคุณ ท่านอนงค์นาง..
    
    36.gif24.gif29.gif
  • ศรีสมภพ

    26 กรกฎาคม 2555 08:20 น. - comment id 1240090

    ดวงจันทร์.. ถูกใจในกลอนนี้
    ก็เพราะมีความในจะใฝ่ฝัน
    สุขได้เขียนเวียนกันอ่านทุกวันวาร
    เพราะมีบ้านหลังใหญ่ให้พักพิง..
    
    
    24.gif41.gif29.gif
  • ร้อยฝัน

    27 กรกฎาคม 2555 14:50 น. - comment id 1240330

    อยู่ในห้องครัวของบ้าน
    กับงานตามใจที่ใฝ่ฝัน
    อ่านบ้างเขียนบ้างเป็นบางวัน
    ส่วนกินนั้นทุกวันไม่เคยลืม
    
    11.gif
  • ศรีสมภพ

    28 กรกฎาคม 2555 07:02 น. - comment id 1240447

    กินไปเขียนไปใช่ไหมเล่า ?..
    ปากเหงาเข้าครัวกลัวท้องกิ่ว
    พออิ่มหมีพีมันฝันก็ฉิว
    เห็นแถวทิวทุ่งทอง..,มองเป็นกลอน
    
    โรมันคาธอลิค  เอ้ย ! โรแมนติคจัง..
    
    24.gif27.gif

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน