จุดจบผีกระหัง

บุญเพิ่ม

จุดจบผีกระหัง
วสันตดิลกฉันท์ ๑๔
๐โอ้ผีกระหังแสยะสยองมนปองเลาะบินไป
ปีกคือกระด้งรุจิระไย......จรมา ณ ราตรี
๐ดวงตาสกาวรุธิระฉาย..และก็หมายจะโจมตี
เห็นเป็นมนุษย์ขณะจะหนี..ก็เพราะเกรงกระหังกิน
๐กระหังกระพือวะวะวะปีกกะจะฉีกหทัยชิ้น
ตามหลังนราพิริยะดิ้น..เพราะกระเสือกกระสนตัว
๐ยิ่งใกล้ก็ยิ่งหทยะเต้น..ดุจเล่นกระทั่งหัว
หลงคิดนราน่ะภยะกลัว...บมิกล้าจะหันมอง
๐เพียงผีกระหังขณะจะใกล้ก็อะไรประดังก้อง
เสียงปืนระดมดุจประลอง.ลุกระหังมิขลังมนต์
๐ร่างเซถลามรณะเยือน.ขณะเอื้อนจะยอมตน
สุดท้ายกระด้งศุภะพิกล.น่ะกระหังขโมยมา!ฯ
                                          อริญชย์
                                      ๑๓/๕/๒๕๕๕				
comments powered by Disqus
  • บุญพร้อม

    14 กรกฎาคม 2555 08:20 น. - comment id 1238400

    แบบนี้อยากเขียนแต่มั่งแต่  บุญพร้อมเขียนไม่เป็นครับ 20.gif20.gif20.gif16.gif16.gif
  • บินเดี่ยวหมื่นลี้

    14 กรกฎาคม 2555 16:02 น. - comment id 1238474

    งานเขียนฉันท์..เป็นอะไรที่แสลงกับข้าพเจ้ามากที่สุด...
    
    ...แวะมาเยี่ยมครับ..
    31.gif
  • สีเมจิก

    14 กรกฎาคม 2555 17:30 น. - comment id 1238490

    ตกลงว่าคนกลัวผี หรือผีกลัวคนกันล่ะครับท่าน ... หรือต่างคนต่างกลัว 20.gif46.gif ... แต่ผมว่าคนน่ากลัวกว่าผีเยอะเลยท่าน 69.gif
  • บุญเพิ่ม

    14 กรกฎาคม 2555 19:04 น. - comment id 1238510

    สงสัยจะกลัวทั้งคู่น่ะ ท่านยู้ฮู
    
    
    
    ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาเยี่ยมเยือน
  • ศรีสมภพ

    15 กรกฎาคม 2555 13:04 น. - comment id 1238572

    ข้าน้อยขอคารวะ ปรมาจารย์..
    
    29.gif41.gif36.gif
  • อริญชย์

    15 กรกฎาคม 2555 17:02 น. - comment id 1238578

    จุดจบผีกระหัง
    
    วสันตดิลกฉันท์ ๑๔
    
    ๐โอ้ผีกระหังแสยะสยองมนปองเลาะบินไป
    ปีกคือกระด้งรุจิระไย......จรมา ณ ราตรี
    ๐ดวงตาสกาวรุธิระฉาย..และก็หมายจะโจมตี
    เห็นเป็นมนุษย์ขณะจะหนี..ก็เพราะเกรงกระหังกิน
    ๐มันคอยกระพือวะวะวะปีกกะจะฉีกหทัยชิ้น
    ตามหลังนราพิริยะดิ้น..เพราะกระเสือกกระสนตัว
    ๐ยิ่งใกล้ก็ยิ่งหทยะเต้น..ดุจเล่นกระทั่งหัว
    หลงคิดนราน่ะภยะกลัว...บมิกล้าจะหันมอง
    ๐เพียงผีกระหังขณะจะใกล้ก็อะไรประดังก้อง
    เสียงปืนระดมดุจประลอง.ลุกระหังมิขลังมนต์
    ๐ร่างเซถลามรณะเยือน.ขณะเอื้อนจะยอมตน
    สุดท้ายกระด้งศุภะพิกล.น่ะกระหังขโมยมา!ฯ
    
                                              อริญชย์
                                          ๑๓/๕/๒๕๕๕
    
    
    
       
    
    ขออนุญาตแก้คำฮะ  ผิดคณะฉันท์หนึ่งตัว คือ
    
    กระหังกระพือวะวะวะปีก
    
    ผิดตรงคำว่า กระหัง (ต้องการเสียงหนักในคำว่า กระ (เสียงลหุ=เสียงเบา)
    
    ความจริงตรงนี้ต้องเป็นเสียงครุ = เสียงหนักฮะ
    
    
    
    จึงขอแก้เป็น
    
    "มันคอยกระพือวะวะวะปีก"
    
    
    
    จึงเรียนมาเพื่อทราบ
    
    
    ขอบคุณทุกท่านที่ให้โอกาส
    
    ขอให้มึความสุขทุกท่าน

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน