จุดจบผีกระหัง วสันตดิลกฉันท์ ๑๔ ๐โอ้ผีกระหังแสยะสยองมนปองเลาะบินไป ปีกคือกระด้งรุจิระไย......จรมา ณ ราตรี ๐ดวงตาสกาวรุธิระฉาย..และก็หมายจะโจมตี เห็นเป็นมนุษย์ขณะจะหนี..ก็เพราะเกรงกระหังกิน ๐กระหังกระพือวะวะวะปีกกะจะฉีกหทัยชิ้น ตามหลังนราพิริยะดิ้น..เพราะกระเสือกกระสนตัว ๐ยิ่งใกล้ก็ยิ่งหทยะเต้น..ดุจเล่นกระทั่งหัว หลงคิดนราน่ะภยะกลัว...บมิกล้าจะหันมอง ๐เพียงผีกระหังขณะจะใกล้ก็อะไรประดังก้อง เสียงปืนระดมดุจประลอง.ลุกระหังมิขลังมนต์ ๐ร่างเซถลามรณะเยือน.ขณะเอื้อนจะยอมตน สุดท้ายกระด้งศุภะพิกล.น่ะกระหังขโมยมา!ฯ อริญชย์ ๑๓/๕/๒๕๕๕
14 กรกฎาคม 2555 08:20 น. - comment id 1238400
แบบนี้อยากเขียนแต่มั่งแต่ บุญพร้อมเขียนไม่เป็นครับ
14 กรกฎาคม 2555 16:02 น. - comment id 1238474
งานเขียนฉันท์..เป็นอะไรที่แสลงกับข้าพเจ้ามากที่สุด... ...แวะมาเยี่ยมครับ..
14 กรกฎาคม 2555 17:30 น. - comment id 1238490
ตกลงว่าคนกลัวผี หรือผีกลัวคนกันล่ะครับท่าน ... หรือต่างคนต่างกลัว ... แต่ผมว่าคนน่ากลัวกว่าผีเยอะเลยท่าน
14 กรกฎาคม 2555 19:04 น. - comment id 1238510
สงสัยจะกลัวทั้งคู่น่ะ ท่านยู้ฮู ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาเยี่ยมเยือน
15 กรกฎาคม 2555 13:04 น. - comment id 1238572
ข้าน้อยขอคารวะ ปรมาจารย์..
15 กรกฎาคม 2555 17:02 น. - comment id 1238578
จุดจบผีกระหัง วสันตดิลกฉันท์ ๑๔ ๐โอ้ผีกระหังแสยะสยองมนปองเลาะบินไป ปีกคือกระด้งรุจิระไย......จรมา ณ ราตรี ๐ดวงตาสกาวรุธิระฉาย..และก็หมายจะโจมตี เห็นเป็นมนุษย์ขณะจะหนี..ก็เพราะเกรงกระหังกิน ๐มันคอยกระพือวะวะวะปีกกะจะฉีกหทัยชิ้น ตามหลังนราพิริยะดิ้น..เพราะกระเสือกกระสนตัว ๐ยิ่งใกล้ก็ยิ่งหทยะเต้น..ดุจเล่นกระทั่งหัว หลงคิดนราน่ะภยะกลัว...บมิกล้าจะหันมอง ๐เพียงผีกระหังขณะจะใกล้ก็อะไรประดังก้อง เสียงปืนระดมดุจประลอง.ลุกระหังมิขลังมนต์ ๐ร่างเซถลามรณะเยือน.ขณะเอื้อนจะยอมตน สุดท้ายกระด้งศุภะพิกล.น่ะกระหังขโมยมา!ฯ อริญชย์ ๑๓/๕/๒๕๕๕ ขออนุญาตแก้คำฮะ ผิดคณะฉันท์หนึ่งตัว คือ กระหังกระพือวะวะวะปีก ผิดตรงคำว่า กระหัง (ต้องการเสียงหนักในคำว่า กระ (เสียงลหุ=เสียงเบา) ความจริงตรงนี้ต้องเป็นเสียงครุ = เสียงหนักฮะ จึงขอแก้เป็น "มันคอยกระพือวะวะวะปีก" จึงเรียนมาเพื่อทราบ ขอบคุณทุกท่านที่ให้โอกาส ขอให้มึความสุขทุกท่าน