สายฝนหยุดแล้วเหลือเพียงฟ้า กับเมฆครึ้มบางตาในยามค่ำ ความมืดนั้นเดินทางมาประจำ อาจยังมีบางคนช้ำเป็นธรรมดา บนทางเท้านีออนสว่างฉาย หญ้าริมทางโยกย้ายซ้ายไปขวา ป้ายรถเมล์ผู้โดยสารเหลือบางตา ตู้จดหมายไร้ค่ากว่าวานวัน คนช่างฝันอ่านนิยายริมชายคา สองหนุ่มสาวสนทนาเพียงสั้นสั้น รถประจำทางจอดเพราะออดลั่น ถึงเวลาจากกันแล้วขวัญใจ เสียงสัญญาณขานเรียกร้องเป็นเพลง ความคิดถึงบรรเลงสัมผัสได้ หนึ่งบรรทัดข้อความที่ฝากไว้ ปลายทางตอบกลับไปในทันที ความเงียบเข้าครอบงำประจำทาง ใครบางคนอ้างว้างไร้แบตเตอรี่ บทเพลงเศร้าท่อนสุดท้ายจบพอดี ปาดน้ำตาเร็วรี่แล้วลุกยืน กระเป๋ารถจ่ายตั๋วเมื่อจ่ายตังค์ เบาะข้างข้างมานั่ง-เขาคนอื่น ยิ้มทักทายทั้งรับและส่งคืน รถเทียบป้ายน้ำตารื้นเป็นประจำ เปิดห้องพักเอนกายหมายพักผ่อน บนจานข้าวเคยร้อนเมื่อก่อนค่ำ กลับเย็นชืดจืดรสคล้ายฝนพรำ จึงสะสางความช้ำแล้วเข้านอน พรุ่งนี้ฉันจะตื่นตามตะวัน ทิ้งแสงจันทร์เงินงามไว้กับหมอน ทิ้งความเงียบไว้ท่ามกลางจราจร ทิ้งเพลงเศร้าบางท่อนในกลอนกานท์
กวีปกรณ์ 13 ก.ค. 2555 23:51 น. - ID 145024 
836
3
0
14 กรกฎาคม 2555 00:03 น. - comment id 1238374
แล้วรถประจำทางก็ห่างหาย เหมือนกับสายสัมพันธ์นั้นเริ่มห่าง ปล่อยให้คนสิ้นหวังนั้งเคว้งคว้าง จมอยู่ในรักจางอย่างจำใจ
14 กรกฎาคม 2555 11:44 น. - comment id 1238422
เมื่อก่อนพี่ชอบหลับบนรถเมล์มากเลยจ้า ตอนนี้ต้องลุ้น กลัวลงผิดป้าย บ้านนอกเข้ากรุง ^_^
14 กรกฎาคม 2555 11:56 น. - comment id 1238427
ชอบขึ้นรถเมล์ฟรีมากเลย ของฟรีที่เหลืออยู่ในเมืองกรุง อิอิ
14 กรกฎาคม 2555 13:35 น. - comment id 1238436
อ่านแล้วเพลินดีครับ
14 กรกฎาคม 2555 16:01 น. - comment id 1238473
ช่วงนี้งานเขียนเศร้าแฮะน้องชาย...พี่ชายยังคิดงานไม่ออก..มึนตึ๊บ..
14 กรกฎาคม 2555 17:48 น. - comment id 1238494
เขียนได้น่าอ่านน่าติดตามเลยนะครับ.. พูดถึงรถเมล์นี่ สมัยผมยังเรียนหนังสืออยู่ชอบหลับเป็นประจำ หลายครั้งเลยที่หลับจนสุดสายถึงอู่รถเมล์ จนพี่กระเป๋ารถเมล์ต้องมาปลุกว่า "สุดสายแล้วน้อง" 5555+
15 กรกฎาคม 2555 12:28 น. - comment id 1238566
พรุ่งนี้ฉันจะตื่นตามตะวัน ที่ส่องเห็นเส้นทางฝันอีกวันหนึ่ง แม้หนทางยังอีกไกลจะไปถึง ตะวันเคลื่อนคือเพื่อนหนึ่งซึ่งร่วมทาง..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
