อย่าร้องไห้เสียใจไปเลยน้อง พี่หมายปองเดินทางอย่างชาติทหาร ศึกผจญผองริปูผู้รุกราน ด้วยเชิงชาญณรงค์รบทบธรณี ทุ่มแรงกาย กำลังนี้ทั้งหมด สร้างทางสู่อนาคตอันสดศรี บ้านเราจักปลอดภัยในเสรี ทั้งวันนี้ พรุ่งนี้ ตราบนิรันดร์ พี่จ๋า นับเวลาผ่านปีหรี่ตาฝัน ในวงแวดผุดผ่องของนวลจันทร์ ในเพชรพรรณแสงพราวของดาวพราย พี่กลับมาที่นี่ที่อบอุ่น เขนยหนุนน้ำจิตมิตรสหาย หลับลงกับนิยามของความตาย นอนอยู่ภายใต้หลุมหญ้าคลุมดิน วีรกรรมความกล้าในคราก่อน อนุสรณ์ตรึงจิตชีวิตสิ้น เกียรติขจรเจือผสานสายธารริน ศักดิ์กสิณหอมในดอกไม้บาน และแม้ว่าตัวน้องจะร้องไห้ ก็ภูมิใจยามพี่ยากลับมาบ้าน ไผ่เสียดสีบทเพลงวังเวงมาน เปล่งคำขานโศลกร่ำน้ำตานอง กับอีกหลายหลายคนบนโลกนี้ ชีพยอมพลีเพื่อชาติเห็นไม่เป็นสอง ยอมฝังร่างภายใต้หินทรายรอง หลังปกป้องรักษามายาวนาน นิทราเถิดพี่ยาใต้ฟ้าค่ำ ดาวจะร่ำโศลกแว่วผิวแผ่วผ่าน หลับจากสงคราม ท้อ ทรมาน อยู่ที่บ้านเรานั้นนิรันดร
เปลวเพลิง 13 ก.ค. 2555 01:02 น. - ID 145014 
2307
1
0
13 กรกฎาคม 2555 09:25 น. - comment id 1238279
ถามสงครามยามนี้ไม่มีแน่ คงมีแค่นิยายคนขายฝัน แต่งเรื่องราวเอาไว้ให้ตีก้น จนลือลั่นทั่วไปในโลกา
13 กรกฎาคม 2555 10:53 น. - comment id 1238306
หน้าที่เป็น เช่นรั้วให้กั้นภัยรุก ต้องทนทุกข์ เพื่อใคร ? ได้พักผ่อน นอนฟูกนิ่ม อิ่มหนำ ร้องรำฟ้อน แต่เขาซ่อน นอนสั่นหนาว เฝ้าป้องภัย ! มิได้หวัง.. ว่าจะเป็น เช่นวีระบุรุษ แต่ก็สุด จะเห็นชาติ..พินาศสลาย หวังข้างใน ไม่แบ่งแยก แตกทำลาย เต็มใจตาย ! ชายแดนทดแทนคุณ
14 กรกฎาคม 2555 09:02 น. - comment id 1238409
14 กรกฎาคม 2555 13:45 น. - comment id 1238442
ชีวิตเพื่อชาติหัวใจเพื่อเธอเลยนะท่าน
15 กรกฎาคม 2555 12:40 น. - comment id 1238569
ขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห็นครับผม
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
