หน้าส่วนตัว
อยู่อย่างจน
(กลบทนายโรงลืมกรับ)
ยังรักเกียรติของตนแม้จนเจ็บ
ถึงคนเหน็บเพื่อให้เราใจเสาะ
มิเคยสนคำใครหน้าไหนเยาะ
เราเดินเลาะเลียบไปหลีกไกลลิบ
ยอมทนอยู่อย่างเสือยังเหลือหลัก
ยามขลุกขลักเพื่อนลับลานับสิบ
ปล่อยเขาไปหาโชคในโลกทิพย์
เรากินดิบเองได้ไม่อายมด
เพราะเพื่อนชอบพูดจาให้หน้าแหก
เล่าเรื่องแหวกความหลังกระทั่งตด
อยากให้เราหมองหม่นเรื่องคนคด
มาโกงหมดทรัพย์สินแทบดิ้นดับ
จึงยอมอยู่โดยเดี่ยวเปล่าเปลี่ยวจิต
ปล่อยชีวิตทุกข์ทนความจนจับ
ซ่อนตัวกลางไพรพฤกษ์อันลึกลับ
เพื่อซึมซับธรรมชาติคลายบาดลึก
ดักลอบไซจับปลาเวลาแดด
ความร้อนแผดเผาอยู่ไม่รู้สึก
แต่จับปลาดุกนั้นไม่ทันนึก
นิ้วถูกฉึกด้วยเงี่ยงพิษร้อนฤทธิ์นัก!ฯ
อริญชย์
๒๙/๖/๒๕๕๕
บุญเพิ่ม 29 มิ.ย. 2555 19:24 น. - ID 144882 
917
1
0
30 มิถุนายน 2555 17:50 น. - comment id 1237148
ยอดเยี่ยมครับ
1 กรกฎาคม 2555 07:26 น. - comment id 1237175
ยอดเยี่ยมครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
