อยู่อย่างจน

บุญเพิ่ม

อยู่อย่างจน
(กลบทนายโรงลืมกรับ)
ยังรักเกียรติของตนแม้จนเจ็บ
ถึงคนเหน็บเพื่อให้เราใจเสาะ
มิเคยสนคำใครหน้าไหนเยาะ
เราเดินเลาะเลียบไปหลีกไกลลิบ
ยอมทนอยู่อย่างเสือยังเหลือหลัก
ยามขลุกขลักเพื่อนลับลานับสิบ
ปล่อยเขาไปหาโชคในโลกทิพย์
เรากินดิบเองได้ไม่อายมด
เพราะเพื่อนชอบพูดจาให้หน้าแหก
เล่าเรื่องแหวกความหลังกระทั่งตด
อยากให้เราหมองหม่นเรื่องคนคด
มาโกงหมดทรัพย์สินแทบดิ้นดับ
จึงยอมอยู่โดยเดี่ยวเปล่าเปลี่ยวจิต
ปล่อยชีวิตทุกข์ทนความจนจับ
ซ่อนตัวกลางไพรพฤกษ์อันลึกลับ
เพื่อซึมซับธรรมชาติคลายบาดลึก
ดักลอบไซจับปลาเวลาแดด
ความร้อนแผดเผาอยู่ไม่รู้สึก
แต่จับปลาดุกนั้นไม่ทันนึก
นิ้วถูกฉึกด้วยเงี่ยงพิษร้อนฤทธิ์นัก!ฯ
                   อริญชย์
                ๒๙/๖/๒๕๕๕				
comments powered by Disqus
  • สุนทรวิทย์

    30 มิถุนายน 2555 17:50 น. - comment id 1237148

    ยอดเยี่ยมครับ
    41.gif36.gif36.gif36.gif
  • ศรีสมภพ

    1 กรกฎาคม 2555 07:26 น. - comment id 1237175

    ยอดเยี่ยมครับ
    
    41.gif36.gif24.gif

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน