กลับไปอ่านเรื่องสั้นครั้งเคยเขียน พบคำคนแวะเวียนมาเขียนอ่าน เรื่อง "ดอกไม้ของแม่" แต่งมานาน กลับพบงาน "ภาพของแม่" มาแทรกซ้อน อ่านแต่ต้นจนจบเรื่องเธอเล่า เรื่องเก่าเก่ายังจำครั้งก่อนก่อน เล่าเรียบง่ายแตกต่างจากกานท์กลอน แทรกทรงจำคำสอนแม่สั่งเสีย เธออ้างบ่นเบื่อบ้างอาหารถุง ตามวิธีคนกรุง...เฮ่อ...ละเหี่ย!! อยามชิมรสมือแม่แล่บลิ้นเลีย น้ำลายสอมาเชีย...นี่คำชม คืนนั้นนั่งใกล้แม่แค่เราสอง อัลมิตราตรึกตรองตามเหมาะสม แนบรูปเก่ากรอบเหลืองเนื่องนานนม แต่อัดแน่นเน้นอารมณ์เตือนทรงจำ แต่ละคำแม่บ่นพร้อมปรนเปรอ แต่ละคำรักเธอนะงามขำ แต่ละคำพร่ำสอนเตือนให้ทำ แต่ละคนควรจำ "สามัคคี" จะกี่คนจะกี่ใครคือลูกแม่ ช่วยดูแล แบ่งเบา บ้างน้องพี่ เกื้อกูลกันและกันนะคนดี เฉกแม่นี้รักลูกแสนผูกพัน แต่ละคำแม่บ่นพร้อมปรนเปรอ รูปแม่หาไม่เจอเสียงอดกลั้น สะอื้นซ่อนบางท่วงแทบไม่ทัน ภาพเธอนั้นแนบกายกลับหายไป ปลาสลิดแม่แกะเกือบติดคอ ทำอ้อมแอ้มเออออ...เออยู่ไหน เถิดแม่หนูช่วยหา ไม่เป็นไร ตามโต๊ะตู้วางไว้เดี๋ยวคงเจอ อ่านครั้งนั้นยังซึ้งถึงครั้งนี้ ผลงานเธออ่านซียามเสนอ อัลมิตรา อีกครั้งค้นก็เจอ มิตรภาพของเธอตราบสิ้นฟ้า
กวีปกรณ์ 10 มิ.ย. 2555 06:04 น. - ID 144715 
1620
3
0
10 มิถุนายน 2555 11:10 น. - comment id 1235676
มา ขอบใจ ที่ท้วงติงเรื่องไม้ ม้วน ไม้มลาย
10 มิถุนายน 2555 21:19 น. - comment id 1235706
ตอนเล็ก เคยสงสัยว่า .. - ทำไม แม่ต้องเตรียมอาหารพิเศษให้พี่ชายในตอนที่เขาแวะมาเยี่ยมบ้าน - ทำไม แม่ต้องคอยถามพี่ชายถึงเรื่องสุขภาพ รวมไปถึงสภาวะคล่องการเงิน - ทำไม ฉันไม่มีอาหารพิเศษจานโปรดบ้าง - ทำไม แม่ไม่เคยถามฉันเลยไม่ว่าจะเป็นเรื่องสุขภาพหรือสภาวะคล่องการเงิน ฉันเก็บความสงสัยไว้ตั้งนาน และด้วยความที่ไม่ค่อยสนิทนัก ฉันก็ไม่ได้สนใจจะถาม จนกระทั่งฉันแยกบ้านไปอยู่ต่างหาก และแวะเวียนไปหาแม่บ้างตามแต่เวลาจะอำนวย - แม่เตรียมอาหารพิเศษสำหรับฉัน แม่รู้ด้วยซ้ำไปว่า แกงเขียวหวานจะต้องมะเขือยาวเท่านั้น - แม่จะมานั่งที่โต๊ะกินข้าวด้วยทุกครั้ง และคอยตักนั่นนี่มาให้ฉันกิน - แม่มักบอกว่า ฉันซูบผอมไปหรือเปล่า ( เฮ้อ ! ขนาดป่วย น้ำหนักยังไม่เคยลงเลย) - แม่ถามแล้วถามอีกเรื่องสุขภาพของฉัน แถมไปจดที่ปฏิทินด้วยว่าฉันมีนัดกับหมอวันไหน ยังมีอีกหลายอย่างที่ดูเหมือนว่า แม่เปลี่ยนไปจากแต่เดิมที่ดุเหมือนนางพันธุรัตน์ จริง ๆ นะ ฉันเคยแอบเปรียบเทียบอย่างนั้น (ความลับนะเนี่ย)
11 มิถุนายน 2555 04:58 น. - comment id 1235713
เง้อ... พี่อิมครับ รู้ไหม? ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วที่มานั่งอ่านข้อความที่พี่อิมลงไว้ในหน้าเรื่องสั้น จนมาอีกตอนนี้ น้ำตาผมไหล คิดถึงแม่ แม่มักจะไม่เคยเห็นว่าลูกชายคนนี้ของแม่เป็นผู้ใหญ่เลย นับวันแม่ยิ่งเป็นห่วงสุขภาพของผมมากกว่าจะห่วงตัวเองอีก มีเรื่องมากมายหลายอย่างที่อยากจะพูดคุยกับแม่ แต่ก็เป็นคนปากหนักพูดออะไรมากไม่ได้ เพราะกลัวว่าพูดไปมากๆ จะกลายเป็นการทะเลาะกันเสียมากกว่า สุดท้ายเราต่างมองหน้ามองตากัน แสดงความรักต่อกันด้วยความห่วงใย สายตาเวลาที่มองหากันแสดงถึงความเป็นห่วงกันมากๆ รักแม่มากๆ อะ พิมพ์ไปน้ำตาก็จะไหลไปอีก พี่อิมสบายดีนะครับ กรแวะมาแซวๆ ขำๆ หวังว่าพี่ๆ บ้านกลอนคงจะไม่ได้รำคาญใจอะไรกันนะ มิตรภาพตราบสิ้นฟ้าครับ พี่อิม
11 มิถุนายน 2555 22:26 น. - comment id 1235756
จะเข้ามาแซวซะหน่อย อ่านเม้นท์เสร็จ แซวมะด้าย
12 มิถุนายน 2555 01:36 น. - comment id 1235759
คุณลำไยนี่ก็ยังจำไม่เคยลืมเลือนจริงจริ๊งงง!!
12 มิถุนายน 2555 10:03 น. - comment id 1235776
ความรักของแม่ยิ่งใหญ่เสมอค่ะ ยิ่งลูกคนไหนมีปัญหา แม่ยิ่งห่วงเป็นพิเศษค่ะ
14 มิถุนายน 2555 20:00 น. - comment id 1235955
เหมือนกันเลยแฮะ เรื่องพูดจาปราศรัย แบบว่า .. อยู่นิ่ง ๆ จะดีกว่า ขืนพูดคุยกันไม่นานก็ชักจะเหมือนมีเรื่อง ตรุษจีนคราวก่อน จำได้ บ้านแทบแตก สืบเนื่องจากทีวีที่เราเคยซื้อให้แม่ ซึ่งก็มีรีโมทคู่กันมา ทีนี้ ท่านแม่ก็นึกอยากจะแดงขึ้นมา ซื้อจานแดงมาติด มาวุ่นตอนที่เราเปิดทีวีแล้วใช้รีโมทที่คู่กับทีวีมานั้น มากดเปลี่ยนช่อง ... เฮ้อ ! รวนไปหมดเลย เละ.. แล้วก็เละ .... ฮา ... ต้องโทรตามช่างที่ติดจานแดงมาทำการปรับให้โดยด่วน ซึ่งเขาก็ไม่มาเนื่องจากติดตรุษจีน ซวยล่ะสิ แม่บอกว่า ต้องซื้อทีวีเครื่องใหม่ ... ฮารอบสอง อะไรไม่เท่าที่เราพยายามปรับแก้ รีโมทกับคู่มือที่มากับจานแดง ดันเป็นภาษาจีนซะอีก แหม๊ อุตลุตชุลมุนน่าดูเชียว ในที่สุดก็มั่วจนสำเร็จ กู้วิกฤตพ้นจากการถูกบ่นไปด้วยดี .. นึกถึงตอนนั้นทีไร ขำทุกทีสินั่น .. นี่ก็กำลังคิดจะขึ้นเงินเดือนให้แม่อยู่นะ
16 มิถุนายน 2555 13:59 น. - comment id 1236096
คู่หูคู่ฮา คู่ขาก็น่ารัก นะเนี่ย อิจฉาจัง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
