เพียงหนึ่งห้วงเวลาได้มาพบ ก่อนฉากจบลบเลือนสะเทือนไหว ต้องหนาวเหน็บเจ็บช้ำระกำใจ สิ้นเยื่อใยไมตรีเคยมีมา แต่เมื่อสายลมหวนพัดทวนกลับ โอบประทับรับขวัญอันโหยหา ในวูบหนึ่งซาบซึ้งตรึงวิญญา แต่เวลามาพรากเราจากกัน จึงจำปล่อยอารมณ์เหมือนจมปลัก ให้ความรักหัวเราะอย่างเยาะหยัน ยืนอยู่อย่างโดดเดี่ยวเปลี่ยวชีวัน สายสัมพันธ์จึงหยุดสะดุดลง เพียงสายลมพัดหวนทวนมาใหม่ พร้อมเยื่อใยด่ำดื่มมิลืมหลง มันตอกย้ำซ้ำซากไม่อาจปลง เขายังคงอยู่ในหัวใจเรา
14 พฤษภาคม 2555 22:24 น. - comment id 1233374
สายลมหวน ทวนย้ำ ความจำย้อน เคยออดอ้อน เคียงกาย อยู่ใกล้เขา แต่วันนี้ เดียวดาย ไร้แม้เงา เพียงโศกเศ้รา เหงาเยือน เป็นเพื่อนเคียง
17 พฤษภาคม 2555 08:05 น. - comment id 1233406
มิใช่ลมพัดหวนทวนมาใหม่ เป็นเรื่องของหัวใจที่คงมั่น รักมิเคยหัวเราะหรือเยาะหยัน เพระความฝันร่วมเน้นให้เป็นจริง ปลงใจได้รึยังถ้ายังลองย้อนไปอ่าน "ยื่นมือมาจับมั่นในวันนี้ ร่วมกันสร้างสิ่งดีให้ยิ่งใหญ่ คือครอบครัวงามสง่าอ่าอำไพ มือสี่มือสองใจไปด้วยกัน" บทนี้หาว่าเจ้าชู้ซะอีก อิอิ
15 พฤษภาคม 2555 10:34 น. - comment id 1233448
จึงจำปล่อยอารมณ์เหมือนจมปลัก ให้ความรักหัวเราะอย่างเยาะหยัน ........................................ ชอบมากตรงนี้ สุขอย่าได้สร่าง
15 พฤษภาคม 2555 13:39 น. - comment id 1233780
............ คุณคนกรุงศรีฯ กลอนไพเราะจ้า จำตรอมตรมซมซานร้าวรานนัก เหมือนสิ้นศักดิ์ร้าวรอนเจียนอ่อนไหว เจ็บกว่าเจ็บเหน็บหนาวร้าวทรวงใน สิ้นคุณค่าแม้ในหัวใจเธอ .............
15 พฤษภาคม 2555 13:41 น. - comment id 1233781
............ คุณคอนฯ ขอบคุณจ้า .................
15 พฤษภาคม 2555 15:37 น. - comment id 1233804
ความจำยาว แม้รักจะสั้นใช่มั๊ยคะ
15 พฤษภาคม 2555 16:34 น. - comment id 1233830
แก้วฯเป็นปลาทองค่ะ ความจำสั้น แต่รักฉันยาว อิ
15 พฤษภาคม 2555 16:37 น. - comment id 1233831
เป็นรักแท้ที่มีแผลตกค้างมากไปหน่อยครับ
15 พฤษภาคม 2555 18:52 น. - comment id 1233839
ปลงไม่ได้ค่ะ
15 พฤษภาคม 2555 19:40 น. - comment id 1233852
โห........ซึ้งซึมเรย ........... ลมพาล่องลอยลับมิกลับแล้ว เสียวเจื้อยแจ้วแว่วดังคงฟังคล้าย ลมแว่วสั่งฟังเสียงสำเนียงพราย กระซิบคล้ายเสียงดังเหมือนสั่งลา ทิ้งโดดเดี่ยวเดียวดายท่ามสายลม ขื่นระทมขมทรวงเฝ้าห่วงหา โอ้.....ความรัก หักกลางหว่างอุรา รินน้ำตา...มองโลกอย่างโศกปลง พี่ดินแต่งดี มว๊ากกๆ ...
16 พฤษภาคม 2555 02:55 น. - comment id 1233891
ถ้าลืมไม่ได้ ก้อ จำไปตลอดเลยแระกัน ให้สาสมกับความรู้สึก
17 พฤษภาคม 2555 15:47 น. - comment id 1233899
............. คุณกุหลาบขาว หายไปเสียนาน กลับมาพร้อมกับ... ดาวใจอย่าไกลตา...โปรดจงมาส่องกลางใจ ไพเราะมากจ้า ..................
16 พฤษภาคม 2555 09:16 น. - comment id 1233917
ปลงไม่ได้เช่นกันค่ะ..แวะมาอ่านค่ะ คิดถึงๆๆๆๆๆ
17 พฤษภาคม 2555 15:41 น. - comment id 1233965
............. (11) เอางั้นเลยนะคุณยา จำเสียให้เข็ด เจ็บเสียให้จำ .................
16 พฤษภาคม 2555 13:12 น. - comment id 1233998
ถึงวันปลงคงเจ็บน้อยเดียวค่ะ ปลงไม่ตกสักทีเรื่องความรัก
17 พฤษภาคม 2555 15:49 น. - comment id 1234031
........... คุณเพียงพลิ้ว ไม่เป็นไรจ้ะ ยังปลงไม่ได้ เก๊าะไม่ต้องปลง อยู่ในวัยแสวงหา...อิอิ ................
17 พฤษภาคม 2555 16:54 น. - comment id 1234032
........... คุณฤกษ์ เมื่อลมไม่พัดหวนทวนมาใหม่ เหลือแต่ใจช้ำชอกถูกหลอกหลอน กับถ้อยคำจำจดทุกบทตอน เหมือนมันย้อนศรใจให้ระทม เป็นเพียงดินต่ำต้อยแหละด้อยค่า อับราคาพาใจให้ขื่นขม มิอาจเทียบกุหลาบขาวพราวภิรมย์ ที่ฤกษ์ชมน้ำใจเธอให้มา เราอยู่ห่างต่างหนคนละทิศ อย่าเพิ่งคิดมุ่งมาดปรารถนา หากทำตัวให้อยู่ในสายตา อาจจะพากุหลาบทิ้งกิ่งมาเคียง ...............
18 พฤษภาคม 2555 09:13 น. - comment id 1234055
มิใช่หลงตัวเองว่าเป็นหนึ่ง แต่คล้ายลมเพชรหึงมากระหน่ำ ถ้าสัตว์โลกล้วนเป็นไปตามกรรม สิ่งที่ทำย่อมเคยเห็นเป็นธรรมดา เพราะหัวใจมอบจริงต่อหญิงหนึ่ง ความลึกซึ้งเพียงไหนที่ไขว่หา ต้องพินิจถึงเหตุและเจตนา จะกระจ่างสายตาหมดมลทิน ปรับโฟกัสหน่อยนะ
16 พฤษภาคม 2555 17:39 น. - comment id 1234083
.......... (3) คุณฝน ในกลอนที่เขียน ประมาณนั้นจ้ะ .................
16 พฤษภาคม 2555 17:40 น. - comment id 1234084
............ (6) ไม่ต้องบอกหรอกจ้ะคุณแบม เขารู้กันหมดแล้วว่ารักของคุณแบมยาววว(อิอิ) ...............
16 พฤษภาคม 2555 17:41 น. - comment id 1234085
.......... (7) ไอ้แผลตกค้างกับแผลเป็นนี่ มันเหมือนกันไหมคุณสุนทรวิทย์
16 พฤษภาคม 2555 17:43 น. - comment id 1234086
.......... (8) สำหรับน้องเฌอนี่ ยังสาวแส้แร่รวยสวยสะอาด อย่าเพิ่งปลงเลยนะจ๊ะ ................
16 พฤษภาคม 2555 18:07 น. - comment id 1234089
........... (9) คุณกีร์ มองโลกอย่างปลงได้จริงๆหรือจ๊ะ แต่ลมล่องลอยลับมิกลับแล้ว เหมือนดังแก้วใจลุ่ยเป็นผุยผง มิอาจลืมเธอได้...ลืมไม่ลง น้ำตาคง...กระเซ็นเกลือก...เต็มเปลือกตา จึงโดดเดี่ยวเดียวดายกลางสายหมอก เมื่อลมยอกย้อนใจไห้โหยหา มันขื่นขมตรมเศร้าร้าวอุรา จนใกล้จะเจียนว่าเหมือนบ้าบอ ..................
16 พฤษภาคม 2555 18:09 น. - comment id 1234091
.............. (10) เข้ามาป่านนี้ ต้องชวนครูทานอาหารเย็นด้วยกันแล้วมั๊ง ................