เนิ่นนาน กับความร้าวรานที่ท่วมท้น ดอกรักเบ่งบานกับบางคน บางคิดถึงร่วงหล่นใต้ต้นรัก ความทรงจำ คิดถึงจึงตอกย้ำจึงช้ำหนัก อย่างไม่เคยจะร่ำลาจะหยุดพัก อย่างไม่เคยจะหักจะห้ามใจ สักนิดนึง ความคิดถึงที่ดื้อดึง ถึงเธอไหม ที่หล่นร่วงอำลาอย่างอาลัย ที่คิดถึงห่างไกลเป็นเพียงเงา เนิ่นนาน กับความร้าวรานที่ว่างเปล่า ความคิดถึงทวงถามอยู่เบาเบา บทกวีเหงาเหงาจึงเริ่มต้น
4 พฤษภาคม 2555 10:21 น. - comment id 1231947
ที่ 1 ก่องลุยงาน
4 พฤษภาคม 2555 10:30 น. - comment id 1231949
อากาศกำลังมืดครึ้ม อ่านบทกวี ก้าวที่กล้า พร้่อม จิบกาแฟ... ได้ความรู้สึกมากๆเลย
4 พฤษภาคม 2555 11:01 น. - comment id 1231950
^ ^ ขอกาแฟสักแถ้วสิฝน
4 พฤษภาคม 2555 11:20 น. - comment id 1231955
4 พฤษภาคม 2555 14:42 น. - comment id 1231965
'ดีจ้า จอวอวอ ลุยงานผ่านไปกี่กองแล้ว กาแฟอย่ากินมากนะ ไม่ดี มันขม 55+ 'ดีจ้า คุณฝน ขอบคุณค่า 'ดีจ้า นิก ขอบคุณค่ะ
4 พฤษภาคม 2555 14:53 น. - comment id 1231972
เริ่มแล้วจบลงด้วยเหรอคะพี่หยี อิอิ กานต์ยังเริ่มไม่ได้เลย
4 พฤษภาคม 2555 15:29 น. - comment id 1231985
ชอบจัง บางคิดถึงร่วงหล่นใต้ต้นรัก..
4 พฤษภาคม 2555 15:59 น. - comment id 1231989
'ดีจ้า น้องกานต์ เรามาเริ่มด้วยกันป่ะ 'ดีจ้า คุณกุ้ง ดีใจจัง มีคนชอบขอบคุณค่ะ
4 พฤษภาคม 2555 16:23 น. - comment id 1231992
......... เข้ามาอ่าน บทกวีเหงาที่เพิ่งเริ่มต้นจ้ะ ...............
4 พฤษภาคม 2555 16:33 น. - comment id 1231997
นานเกินไปแล้วเหมือนกันครับผม
4 พฤษภาคม 2555 16:43 น. - comment id 1231999
เนิ่นนาน อยู่กับวันเมื่อวานอย่างสับสน อยู่ในความคิดถึงใครหนึ่งคน มันรู้สึกตื้นตันจนท่วมท้นใจ ขอบคุณค่ะ พี่ดินสวัสดีค่ะ คุณอินสวน นานนานก็ดีนะคะ เพราะมันจะได้นานๆนานๆขอบคุณค่ะ
4 พฤษภาคม 2555 16:46 น. - comment id 1232000
เนิ่นนาน ชัวกัลปาวสานฉันคงมั่น ด้วยรักแท้มอบให้ไม่แปรผัน ตราบนิจนิรันดร์ฉันรักเธอ
4 พฤษภาคม 2555 16:52 น. - comment id 1232001
สวัสดีค่ะ คุณครู ช่วงนี้วันหยุดเยอะจังนะคะ คิดถึงค่ะ ขอบคุณค่ะ
4 พฤษภาคม 2555 18:41 น. - comment id 1232011
หยุดยาวที มีงานหวานๆมาให้อ่าน ก็คุ้มแระ
4 พฤษภาคม 2555 19:29 น. - comment id 1232018
เนิ่นนาน..ที่ไม่ได้ทักทายกันเล๊ยย
4 พฤษภาคม 2555 22:46 น. - comment id 1232034
เนิ่นนาน... ไพเราะจัีงค่ะ
5 พฤษภาคม 2555 06:47 น. - comment id 1232048
เนิ่นนานเนา ก้าว..ที่กล้า หายหน้าตา ไม่มาร่าย คารมที่คมคาย ยังจับใจ ..ไม่เคยลืม ! อึม..อย่าหายไปอีกนะ..
5 พฤษภาคม 2555 10:56 น. - comment id 1232059
ขอบคุณความติดถึง ที่ตราตรึงหัวใจฉัน บอกกล่าวให้รู้กัน แสนเต็มตื้นชื่นหัวใจ เปรียบเทียบไม่ยิ่งหย่อน ทุกบทตอนเคยกล่าวไว้ ห่วงกันเนิ่นนานไป รังจะได้แต่อาวรณ์ มาเถิดเธอคนดี ก่อนที่ใจจะถ่ายถอน ตีเหล็กตียามร้อน เหล็กเย็นก่อนปล่อยเนิ่นนาน ยื่นมือมาสัมผัส จับถนัดสมัครสมาน สองใจได้เบิกบาน พบรักหวานคีตบรรเลง น่าจะถึงเวลา
7 พฤษภาคม 2555 00:24 น. - comment id 1232109
'หวัดดีค่ะ พี่ยา คุ้มแระ ที่พี่ยาเห็นความหวานขอบคุณค่ะ พี่เทียนคุณอนงค์นาง ขอบคุณค่ะ 'หวัดดีค่ะ คุณศรีสมภพ คำพูดไม่กี่คำ ทำให้รู้สึกดีจัง ขอบคุณค่ะคุณฤกษ์ ถึงเวลาเลิกกันใช่ป่าวคะ เพิ่งเริ่มต้น จบซะงั้น ขอบคุณกาพย์เพราะๆ ด้วยค่ะขอบคุณค่ะ
7 พฤษภาคม 2555 05:55 น. - comment id 1232120
คิดถึงก้าวฯ.... แซมค่ะ
7 พฤษภาคม 2555 12:44 น. - comment id 1232160
ความคิดถึงทวงถามอยู่เบาเบา บทกวีเหงาเหงาจึงเริ่มต้น เพราะความคิดถึงนะครับจึงเกิดบทกวีเหงาๆ ซึ้งๆ ให้ได้อ่านกัน
7 พฤษภาคม 2555 16:15 น. - comment id 1232224
ในความเหงาซ่อนความคิดถึง
8 พฤษภาคม 2555 11:00 น. - comment id 1232327
ขอบคุณค่ะ คุณแซม คุณสีเมจิก คุณปรัมปุราณ
8 พฤษภาคม 2555 19:24 น. - comment id 1232442
เนิ่นนาน...ที่หายปาย... ไปไสมา...อิอิ แหมะ ลง กลอนเยอะ นาเนี่ยะ อิอิ แสดงว่า บ้านถูกงัด...ลงกลอนเพิ่ม...อิอิ