จะขอไปให้ถึง...ซึ่งพระเจ้า

กระบี่ใบไม้

แม้ไม่อาจเป็นพระเจ้า	
ขีดลิขิตทุกย่างก้าวดังความฝัน
ให้สองมือนี้โชกเลือดชั่วนิรันดร์	
จะขอทำทุกอย่างนั้นให้เป็นจริง
วิทยาการ	
วิทยาการที่สูงยิ่ง
เพื่อวิทยาศาสตร์ที่อ้างอิง	
ทอดทิ้งมโนธรรม...ประจำตน
...คุณรู้สึกเสียใจ...หรือไม่...?...	
...ผมไม่เคย...คิดเสียใจ...ไม่เคยสน...
...คุณละเมิด...ศักดิ์ศรี...ความเป็นคน..	
...หรือยังมีประชาชนที่เท่าเทียม?...
ท่ามกลางห้องแสงริบหรี่ยังส่องสว่าง	
บนเก้าอี้รอประหารอันโหดเหี้ยม
อดีตหมอ...ฆาตกร...สุดเหี้ยมเกรียม	
กับสองมืออันยอดเยี่ยมสื่อความตาย
...คุณทดลอง...คุณฆ่าคนไปหลายร้อย...	
คนเป็นร้อย เหล่านั้นคือผู้เสียหาย
เพื่อสนองความใฝ่ฝันอันงมงาย	
คนที่โดนคุณทำร้ายผิดอะไร?
จะขอไปให้ถึงซึ่งพระเจ้า	
ไม่สนว่าจะปวดร้าวสักเพียงไหน
ไม่เคยสนว่าผู้ใดจะเสียใจ	
มือทั้งคู่...ต้องยิ่งใหญ่...ไปกว่านี้...
บนเก้าอี้รอประหารอันว่างเปล่า	
มืดดับลงพร้อมข่าวฉาวอันอึงมี่
อัจฉริยะ-ฆาตกร-สิ้นชีวี	
...ไฟอีกห้องที่เคยมีมืดดับลง
ร่างน้อยยังคงมีลมหายใจ	
สมองไม่รับรู้อะไรดังประสงค์
ครั้งหนึ่งร่างน้อยนี้เคยอยู่คง	
เคยยืนตรงด้วยรอยยิ้มอันงดงาม
คุณพ่อคะ...พระเจ้ามีจริงไหม?	
หนูมีปีกโบกโบยไปจะบินข้าม
บนท้องฟ้ามีปุยขาววับวาววาม	
พ่อและหนูจะบินตามไปด้วยกัน
จะขอไป...ให้ถึง...ซึ่งพระเจ้า	
ต่อให้พาความปวดร้าวไปถึงสวรรค์
ต่อให้แลกหมื่นแสนชีพล้านชีวัน	
...ฝัน...ของพ่อ...ปลุกลูกนั้น...ต้องเป็นจริง!!