ฉันเคยฝันถึงดาวที่พราวแสง ณ หนแห่งทอประกายฉายแววหวัง อยากร้อยเส้นประดิษฐ์ไม่ปิดบัง ให้แสงดาวสาดสั่งแทนเพชรพลอย หากหยิบเก็จเม็ดดาว ราวร้อยล้าน คล้องเส้นด้ายสีหวานถักเป็นสร้อย ให้เส้นขอบฟ้านั้นมาพันร้อย ฝากประดับรอคอยใครสอยลง แค่ฉันฝันเพ้อเจ้อ เธอคงเบื่อ ใครจะเชื่อ ร้อยเรื่องฟุ้งเฟื่องหลง เธอมองหน้า ยิ้มเยาะ เพราะงวยงง คงอยากส่งไปรักษาโรคบ้าดาว.