หนีไม่พ้น
บุญพร้อม
กาลเวลา ผ่านไป ไม่หวลกลับ
ทิ้งความลับ ให้ชบคิด เป็นปริศนา
มีทั้งเกิด และดับ ตลอดมา
อีกมรรคา ผาไร่ ใฃ่ยืนยง
วันนี้ฃั่ว พรุ่งนี้ดี มีให้เห็น
ที่เคยเป็น จะต้องตาย กลายเป็นผง
อาทิตย์เด่น ยังลัด อัสดง
เมื่อมีตรง ก็มีคด ทดแทนกัน
เมื่อทุกอย่าง ล้วนอนิจจัง จงยั้งคิด
ยกมือปิด แผ่นฟ้า ค่าแค่ฝัน
เลิกใส่สรวม หน้ากาก เข้าหากัน
เขารู้ทัน จะอับอาย เมื่อปลายมิอ
บ้างก็ว่า ด้านสิได้ มัวอายอด
ช่างเลี้ยวลด ปั้นคำ ทำเป็นสื่อ
อดแล้วอาย นี่สิ เขาจะลือ
ช่างซื่อบื้อ เขาแย่งหมด อดตายมลึง
เป็นงี้ทุกที ห้าห้าห้าห้า