* ตระวันยอแสง *

แก้วประเสริฐ

          * ตะวันยอแสง  *
๐ ภานุมาศทอแสงแฝงเฉิดฉวี
หลายหลากสีระยับประดับไสว
ม่านละอองสายน้ำยามพลิ้วไป
เกิดรุ้งพรายเล่นน้ำตามสายลม
๐ คราสนธยาลาลับกับเหลี่ยมโลก
มืดมนโยคเข้าสลับประดับผสม
เงาของคลื่นเคลื่อนพลิ้วละลิ่วชม
ท้องฟ้าบ่มเพริศพริ้งแนบอิงพราย
๐ เหล่าวิหคร้องก้องทำนองเสียง
ชักชวนเคียงคืนพักก่อนจักสาย
บินคลอคู่เป็นแนวมุ่งแถวราย
มิแตกขยายหายลับเพื่อกลับรัง
๐ ยามตะวันยอแสงแฝงงามยิ่ง
ล้วนทุกสิ่งสายชลดังมนต์ขลัง
ละลอกคลื่นสาดซ่าส์อ่อนล้าพลัง
โอ้เปรียบดังเมืองแมนแฝงแผ่นดิน
๐ สายลมพลิ้วเย็นฉ่ำน้อมนำจิต
ก่อนเคยชิดเคียงข้างมาร้างสิ้น
เลาะชายหาดพร่ำเพ้อละเมอจินต์
สายน้ำถวิลความหลังเมื่อครั้งเชย
๐ ณ ที่เก่าเวลาเดิมยากเสริมแล้ว
หัวใจแป้วมืดมนยากปนเฉลย
เสียงเสนาะไพเราะหูมิอยู่เปรย
ยากจะเผยสู่เศร้าเปล่าเปลี่ยวใจ
๐ แสงตะวันจวนลับกลับขอบฟ้า
ล้วนคลื่นผวาผ่านไปฝากไร้ไสว
ริมชายหาดมีละอองผุดผ่องไกว
แต่เหตุไฉนห้วงลึกนึกใฝ่ครอง
๐ กระแสคลื่นละลอกกระฉอกคิด
ผ่านห้วงจิตซ่านให้สุดใคร่หมอง
เสน่ห์นางฟ้าครวญถึงยากพึงปอง
สิ่งเรืองรองผ่านไปดุจคล้ายตะวัน.
        * แก้วประเสริฐ. *