ณ ที่นี่ ที่ชั้นสามของความเหงา แดดลบเงามืดหมองมองไม่เห็น ความสว่างไม่สนใจไม่จำเป็น ใจลำเค็ญมันหมองตามความหม่นมัว อยู่เงียบๆอับๆมืดชืดหม่นๆ ไม่ทุรนอยู่เงียบเหงาเงาสลัว อยู่ที่มืดไม่หวั่นไหว ไม่นึกกลัว เกลือกกลั้วกับความเหงา เราคือมัน ที่ชั้นหนึ่ง แค่เหงามากอยากมีเพื่อน อยากให้เยือนยิ้มยั่วเย้าเข้าใจฉัน ได้มีเพื่อนก็สบายหายเหงาพลัน เหงาแค่นั้นชั้นต้นทุกคนเป็น ณ ชั้นสองของความเหงา เมื่อรักเย้าหยอกยั่วหัวใจเล่น เหงากระหน่ำค่ำถึงเช้ายาวอีกเย็น อยากจะเห็นแต่หน้าเขา เจ้าของใจ แต่ ที่นี่ที่ชั้นสามของความเหงา เป็นโลกที่ ไม่ใช่เศร้าอย่างเข้าไส้ แค่เศร้าๆอย่างคนที่ไม่มีใคร แต่ก็ไม่มีบรรเทาหรือเบาบาง ไม่เศร้าสักเท่าไร แต่ไร้สุข ไร้สนุกไม่สุกใสใจหมองหมาง อัดอึดอัด ขัดข้องคุดสุดละวาง ใจอ้างว้าง มันหยุดลงตรงที่รอ เหงา.. ไม่รับรู้ว่าเวลาผ่าน ความนาน.. หยุดนิ่งไปเมื่อใจท้อ หากใจใดโดนเหงาผ่านมานานพอ ใจนั้นก็ชาเชือนเหมือนไร้ใจ ณ ชั้นสามของความเหงา แดดลบเงามืดหมอง นั่งร้องไห้ โดยไม่รู้ สาเหตุเลศนัย เพราะเหตุใดไม่รู้เลย.. ไม่เคยรู้..
18 มกราคม 2555 16:02 น. - comment id 1221197
ความเหงาไม่เลือกเวลาเข้ามาเยือน อยู่ท่ามกลางผองเพื่อนไม่เลือนหาย กลางงานเลี้ยงกลางฝูงชนคนมากมาย ยังมิวายแหวกประตูสู่ใจเรา แม้เยอะแยะมากมายคนรายล้อม อึกทึกเสียงกล่อมดนตรีเร้า เสี้ยวอารมณ์แว่บหนึ่งในหัวใจเศร้า ยังแอบเหงาเศร้าระหว่างกลางฝูงชน
19 มกราคม 2555 13:20 น. - comment id 1221272
ความเหงาอยู่เคียงข้างฉัน ฉันเหมือนมีมันเป็นเพื่อนเสมอเสมอ ไม่รู้ทำไมนะเออ จริงจริงฉันอยากมีเธอข้างกาย แต่ที่เป็นอยู่ขณะนี้ มันเหงาเต็มทีแล้วรู้ไหม เหตุผลเพราะเธอมีใคร ทิ้งฉันไว้กับความเดียวดาย..ลำพัง เข้าใจตั้งชื่อนะค่ะ แต่เอ ทำไมความเหงาต้องอยู่ชั้นสามหละค่ะ อยู่วีไอพีไม่ได้หรือ อิอิ11%