ที่ผ่านมาเหมือนฝันร้าย.......

อาจจะเป็นเพราะว่าฉันยังไม่เคยเจอคนแบบนี้มาก่อน
ฉันรู้สึกร้องไห้ไม่ออก
ถามว่า..สิ่งที่ฉันเจอ
มันเป็นการ...ทำร้ายตัวแน...ทั้งร่างกายและจิตใจ
ฉันไม่รู้ว่าทำไม...???
ฉันยอมรับผิด
ผิด ผิดและ ผิด ทุกอย่าง
ฉันเป็ฯคนเห็ฯแก่ตัวจริงๆ
แม้นแต่ลูกของฉันไม่เคยเอ่ยสักคำ
ที่ฉันทำอะไรลงไป ...ไม่รู้ จะให้อภัยได้รึป่าว
ที่แน่ๆ
ฉันไม่อยากจะมีชีวิตอยู่
ไม่มีใครจริงใจกับฉันสักคน นอกจากพ่อและแม่
แม่จากไป
ฉันแอบร้องไห้ทุกคืน
พ่อก้แอบร้อไห้เช่นกัน
ที่ผ่านมา มันเหมือนฝัร้าย ที่เป็ฯความจริง
ฉันไม่เคยทำตัวอย่างนี้มาก่อนเลยในชีวิต
ช่างเถอะ...ถือว่าเป็นการใช้กรรมที่เกิด แต่บุญกุศลที่สะสมมาแต่ชาติปางก่อน คงทำให้ฉันรู้ รำลึกได้ ในการมองเข้ามาหาตัวเองว่า....
ไอ้บ้า.....ตัวเราเอง...โหด..ใจร้ายถึงขนาดนี้เหรอ......
แม้นว่า จะตื่นขึ้นมา...เจอกับความจริง
อกีไม่นาน ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก
ได้แต่ภาวนาว่า....
อยากให้หนักกว่านี้ไปอีกเลย................