หัดแต่งครั้งแรก

มือแมวหัดแต่ง

...เมื่อเธอบอก ฉันว่า จะขอรัก
เหนื่อยหน่ายนัก อยากพัก แต่ไม่สน
ใจแลกใจ แลกไว้ ด้วยใจตน
เธอไม่สน ไม่บ่น จะรักเอย
เธอสุดท้อ แต่ขอ อย่าทำร้าย
มันดูคล้าย ฝันร้าย กว่าเช่นเคย
เป็นฝันร้าย ฝังใจ ยากจะเอ่ย
ความละเลย ไม่เคย อยากจะทน
...ฉันรับรู้ เธอร้าว ด้วยใจรัก
ไม่กล้ารัก รับรัก เพราะสับสน
ฉันรักเธอ รักมาก กว่าทุกคน
ไม่อาจทน เห็นคน ลำบากใจ
อันฝันร้าย ฉันทำ ให้เธอเศร้า
ไม่อยากเอา มาเล่า ในครั้งใหม่
อยากจะขอ เธอลืม ให้เบาใจ
เจ็บครั้งใด หัวใจ นั้นทุกข์ทน
เพราะไม่ดี เพรียบพร้อม ให้เธอรัก
อยากจะรัก รับรัก ปักใจคน
ฉันอาจง่าย ไม่ยาก ด้วยรักปน
และเจ็บจน เป็นคน อาจขอลา
ฉันรักแล้ว รักมาก ไม่อยากหนี
แต่กลัวมี คนดี เธอตามหา
เลยอยากขอ ให้เธอ ช่วยเมฆตา
อย่าได้หา ใครมา ทำร้ายกัน
...เธอบอกเธอ ไม่คิด จะหน่ายหนี
แต่กลัวมี คนดี ตามหาฉัน
เลยรีบทำ เป็นจริง จากความฝัน
กลัวไม่ทัน จากกัน ไปแสนไกล
เธอได้มอบ ความรัก และไออุ่น
คล้ายจะคุ้น อบอุ่น มาจากไหน
ไม่เคยคิด ว่าใกล้ ตามหาไกล
เธอนี้ไง คนไกล ที่ใกล้กัน
...ตอนนี้รัก มาถึง ตอนสุดซึ้ง
แล้วจะซึ้ง อื้ออึง ถึงตอนไหน
อยากจะจด จะจำ หากต้องไกล
รักเป็นไง หากไกล ขอจดจำ
ถามว่ารัก มากไหม กว่าใครคู่
ที่เป็นอยู่ อยากรู้ ใช่ว่าขำ
อยากจะขอ ฟังเธอ ทุกถ้อยคำ
ใช่เรื่องขำ ทุกคำ มีแรงใจ
มาตอนนี้ อยากจบ ตัวบทกลอน
ถามบทกลอน ทั้งกลอน มั่วจากใคร
มั่วมาได้ หัดแต่ง มาจากใจ
จบอย่างใด อย่างใคร ทำไม่เป็น-____-!!
(ฮิ้วๆๆๆ)