แดดหน้าหนาวรำไรไล้ทุ่งทอง ลมหนาวต้องล่องผ่านสะท้านไหว คิดเอื้อนเอ่ยคำฝากลำบากใจ คนอยู่ไกลเปลี่ยนไปเหมือนไม่เคย เก็บความรักส่วนลึกรู้สึกผิด คงปกปิดลำบากใจอยากเผย สารภาพอ้อนวอนผ่านกลอนเชย อย่าหยันเย้ยเยาะกลับให้อับอาย ฝากลมหอบตอบคำลำนำล่อง สู่หอห้องห่างไกลคงไม่สาย ราวฟ้าหม่นใจคนยิ่งเดียวดาย อย่าใจร้ายเลยหนาโปรดปรานี อย่าลืมฉันม่วงครามยามแดดต้อง เขาคงคิดขุ่นข้องจึงหมองสี ให้อภัยสักหนนะคนดี ต่อแต่นี้จะภักดีชั่วนิรันดร์ ป่านฉะนี้หลวงพระบางคงร้างเลือน คงแชเชือนไม่เหมือนเคยร่วมฝัน อยากมาบอกตอกย้ำคำยืนยัน ความผูกพันวันเก่ายังเฝ้ารอ องค์พระธาตุพูสีที่ศักดิ์สิทธิ์ ช่วยดลจิตสมหวังดั่งเคยขอ ให้ความรักหล่อเลี้ยงอย่างเพียงพอ ความเข้าใจเติมต่อทอสายใย
5 ธันวาคม 2554 13:42 น. - comment id 1217067
สวัสดีค่ะ แวะมาเยี่ยมชมและส่งกำลังใจให้ค่ะ
6 ธันวาคม 2554 07:05 น. - comment id 1217126
เข้ามาเยี่ยมชมผลงานครับ
6 ธันวาคม 2554 07:39 น. - comment id 1217129
การัณยภาส...สวัสดีครับขอบคุณนะครับที่เป็นกำลังใจให้กันไม่มีอะไรหรอกครับเพียงแค่เหงา บรรยากาศที่ สปป.ลาวยังคงมีเสน่ห์เสมอครับ
6 ธันวาคม 2554 07:40 น. - comment id 1217130
คุณชายพจน์...น่ารักเสมอนะครับ ขอบคุณที่ทักทายครับ
7 ธันวาคม 2554 20:01 น. - comment id 1217398
...ขออนุญาตต่อกร..ท่านอินสวน..(เพื่อนรัก) กราบพระธาตุพูสี...ที่ศักดิ์สิทธิ์ อย่าเอาผิด..ใครเลยเคยเหลวไหล ถึงเค้าแกล้งยืนยันเหมือนปันใจ สาวเมืองไทยทุกคน..รู้ตนดี ...มาแซวท่านอินสวนเฉยๆค่ะ ...เข้ามาใกล้ๆหน่อยได้มั๊ยเอ่ย? ...ตอบมาดีๆนะ...ลืมกันลง..จริงอ่ะ? ...................................................
8 ธันวาคม 2554 07:15 น. - comment id 1217416
ยืนยัน..ฟันธงยังรักหลงคุณบูมเช่นเดิมครับ