หน้าส่วนตัว
ฉันเกิดมา พิการ สังขารเสื่อม
มิอาจเอื้อม ไขว่คว้า ความผาสุก
เศร้าระทม อับจน บนกองทุกข์
เรื่องสนุก ใดใด ไม่เคยรับ
แสนอ้างว้าง โดดเดี่ยว จิตเหี่ยวแห้ง
ขาดเรี่ยวแรง ขมขื่น แม้ตื่น,หลับ
กระไรหนอ ชีวา ช่างอาภัพ
จมอยู่กับ คืน,วัน อันเดียวดาย
เป็นยาจก อับจน คนหยามหมิ่น
ขอเขากิน เรื่อยไป ไร้จุดหมาย
ค้ำไม้เท้า เปะปะ พยุงกาย
หิวกระหาย อิดโรย โหยเมื่อยล้า
ยามนี้ฉัน เจ็บป่วย จวนม้วยมอด
นอนก่ายกอด เศษผ้า อนาถา
ขาดอาหาร ประทัง ทั้งหยูกยา
จะอำลา ดับลง แล้วตรงนี้
ลมหายใจ สุดท้าย ใกล้จบสิ้น
แว่วได้ยิน เสียงอาทร ก่อนเป็นผี
คำสังเวช เมตตา กล่าวปรานี
จากผู้ที่ มุงล้อม ห้อมวิจารณ์
เมื่อตอนอยู่ ไปไหน ถูกไสส่ง
เจียนปลดปลง ดาหน้า มาสงสาร
แค่อยากรู้ อยากเห็น เป็นสันดาน
เคยให้ทาน แก่ใคร บ้างไหมคุณ
สุนทรวิทย์ 11 พ.ย. 2554 11:03 น. - ID 142525 
804
0
0
12 พฤศจิกายน 2554 07:14 น. - comment id 1214734
หายไปไหนมาครับคุณจันทร์ชาย เจอน้ำท่วมหรือครับเสียหายมากไหมครับ
11 พฤศจิกายน 2554 23:42 น. - comment id 1214750
เข้ามาดูวณิพก พเนจรครับ ช่วงนี้ค่อยโล่ง น้ำจะไปหมดแล้ว
13 พฤศจิกายน 2554 13:55 น. - comment id 1214879
โดนน้ำล้อมไม่ถึงกับท่วมครับ แต่เครียดมาก ตอนนี้ค่อยดีหน่อยครับ
13 พฤศจิกายน 2554 20:18 น. - comment id 1214902
มองในแง่ดีก็ยังโชคดีกว่าคนอีกนับล้านนะครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
